1. Singing sands

[Gajka]


Szukałam szczęścia
zostało
a może odeszło
razem z latem
nie potrafiłam schwytać
niewyraźny cień
wciąż się kołysze
na ścianie

inny świat
nie gwarantuje nic
poplątałam cudze
i swoje drogi
węzeł zadzierzgnięty
zbyt mocno
jak rozplątać
skosmacony czas

a jednak
podałeś dłoń
szłam zahipnotyzowana
przez pustynię Gobi
wiódł nas
jedwabny szlak
zasłuchana w oktawy
śpiewających wydm
sięgałam po kres
wyobraźni


-1-

[coobus]

Śpiewające wydmy... Ciekawy zapis. I ten skosmacony czas, przemawia do mnie.

[em_]

Bardzo mi się podoba,
napisany tak, jak lubię.
Pozdrawiam

[Gajka]

Śpiewające wydmy... Ciekawy zapis. I ten skosmacony czas, przemawia do mnie.

Coob bardzo dziękuję

Dodano -- 05 gru 2013, 14:25 --

Bardzo mi się podoba,
napisany tak, jak lubię.
Pozdrawiam

Em_ dzięki, że zajrzałaś

[Henryk VIII]

Zgadzam się z Coobusem w kwestiach wydm i czasu. Ale nie zgadzam z ogólnym przekazem - żaden świat niczego nie gwarantuje;) No, ale każdy ma inaczej:)

[Gajka]

Zgadzam się z Coobusem w kwestiach wydm i czasu. Ale nie zgadzam z ogólnym przekazem - żaden świat niczego nie gwarantuje;) No, ale każdy ma inaczej:)

A przecież piszę, że nie gwarantuje nic i ...niczego
Dziękuję za komentarz

[Gloinnen]

jak rozplątać
skosmacony czas

To jest chyba niemożliwe.
Zawsze człowiekowi towarzyszy poczucie uwikłania. Całe życie jest właśnie takim uwikłaniem, zaplątaniem w rzeczywistość. Rozwiązanie następuje w chwili, której każdy najbardziej się obawia. Cały sens istnienia można sprowadzić do prób rozmotania tej plątaniny. Chcemy więcej zrozumieć, chcemy wyprostować ścieżki (swoje i cudze), chcemy dołożyć własną niteczkę... Oczywiście to refleksja bardzo ogólna, ale wydaje mi się ważna. Tym bardziej, że nieraz w nawiązaniu do konkretnych ludzkich biografii mówimy o "poplątanych, pogmatwanych losach".

Pozdrawiam,

Glo.

[anastazja]

węzeł zadzierzgnięty
zbyt mocno
jak rozplątać
skosmacony czas

ładnie Gaju, pozdrawiam