Wierzby

[Meltemi]

Z okna saloniku mam widok na zaułek,
gdzie bezdomni rozkładają pledy i dusze.

Szczur nie człowiek - gdakały panie
w modnych kapeluszach
wysyłając brać do czorta
po niedzielnych nieszporach.

Najmocniej ponoć kłują kontury igliwia.
Na Adama i Ewy. Po raz kolejny rodzi się
bez, a w witrynach constans -
wezbrane kanały, grunt jak trzęsawisko.

Chciałabym przecedzić słońce
przez atłasowe firanki.
Przynieś farby, Janie -
malatura skomli o retusz.

[Henryk VIII]

Piszesz :" Chciałabym przecedzić słońce" . Ja również. Pozdrawiam:)

[ono]

Przynieś farby, Janie -
malatura skomli o retusz.

wiersz ok. może bym coś niecoś poprawił ale nie czepiam się na początek. a pointa? wyśmienita.



pzdr
kamil

[coobus]

Z okna saloniku mam widok na zaułek,
gdzie bezdomni rozkładają pledy i dusze.

Tym wprowadzeniem zaprosiłaś mnie do czytania Twoich wierszy.
Chętnie to uczynię. Debiut bardzo udany.

[Alek Osiński]

Czym dalej tym lepiej, na początku chyba trochę
zbyt nagłe katusze - to znaczy "dusze" i "szczury"
trochę jakby z kapelusza, ale efekt końcowy jest;)

[Gajka]

Puenta super

[Gloinnen]

Ten wiersz również bardzo mi się podoba.

gdzie bezdomni rozkładają pledy i dusze.

Znakomity obraz.

Szczur nie człowiek - gdakały panie
w modnych kapeluszach
wysyłając brać do czorta
po niedzielnych nieszporach.

Doskonale odmalowana hipokryzja. Można jeszcze zrozumieć, że syty głodnego nie rozumie, tylko gdzie ta miłość bliźniego?
I nawet nie chodzi o dobroczynność, ale o sam stosunek do drugiego człowieka.

Najmocniej ponoć kłują kontury igliwia.
Na Adama i Ewy. Po raz kolejny rodzi się
bez, a w witrynach constans -
wezbrane kanały, grunt jak trzęsawisko.

Też bardzo ciekawie i prawdziwie. Zastanawiam się, ile w przeżywaniu świąt jest zwykłej cukrowej polewy, błyszczącego werniksu, a ile autentycznego zbliżenia się do ich tajemnicy. Bóg zniżył się do człowieczeństwa nie po to, aby ludzką nędzą (rozumianą nie tylko materialnie) pogardzić, ale aby ją uświęcić. O czym zapominamy, jakże często.

Chciałabym przecedzić słońce
przez atłasowe firanki.
Przynieś farby, Janie -
malatura skomli o retusz.

Pointa rzeczywiście jest dobrym podsumowaniem całości. Stawiasz pytanie o istotę poprawiania świata. Czy chodzi o działania powierzchowne, aby nic nie uwierało, aby było ładnie, miło, czy o prawdziwe pochylenie się, zrozumienie zjawisk, czynienie realnego, wymiernego dobra. Malowidło można "podrasować", to prawda. Tylko człowieczym powołaniem jest "praca u podstaw", dokonywanie konstruktywnych przemian. Tak mi się przynajmniej wydaje, tak odczytuję wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

Z okna saloniku mam widok na zaułek,
gdzie bezdomni rozkładają pledy i dusze.

podoba mi sie i temat i zapis wiersza.
Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ano, Zbawicielowi bądź Stworzycielowi tak już obrzydł ten świat, że - bez - retuszu - już staje się niestrawny? Nawet Janową "Apokalipsę" zdystansował? No, ciekawie...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa