Brudna biel

[Gloinnen]

Kiedyś bielono płótna na mrozie. Całun musi być nieskazitelnie
świetlisty; młoda skóra, która przylgnie do ran, odtwarzanych
w pętli.

Lecz tegoroczna zima
nie pozwala spokojnie przechodzić z szarugi
w czystość. Podsyca podziemną fermentację.
Zostawiła tłuste odciski palców na każdym centymetrze
pamięci.

Kolejne wieczory, gotyckie makijaże,
spływają z ekranu. Łańcuszkami liter.

Ciepły podmuch rozniósł po mieście
nasze spotkania, wymyślone lub prawdziwe,
na fotokopiach. Ulotki z agencji pod szczęśliwą
gwiazdą.

Ziemia wciąż wyrzuca na powierzchnię
źle zabalsamowane ciało; lód
nie wypełnił do dziś śladów
po nożu.

Obmywam łzami, ocieram włosami.

Tylko tyle mogę zrobić
w trybie last minute. Zanim
deszcz zmyje mnie
z twoich niebiańskich map,
z niedokończonej legendy.
Już jutro.

Nakleisz jak gwiazdkę z cynfolii
na pustą kartkę.



____________________
Glo.

[em_]

Bardzo służy Twojemu pisaniu zima, biel.
Niesamowicie to wszystko wygląda.
Widać, że wpadłaś w jakąś otchłań weny i piszesz,
pięknie piszesz.

[Gajka]

GLO masz niesamowitą wyobraźnię
Podziwiam Twoje wiersze, są oryginalne i świeże a metafory palce lizać