Circulus vitiosus

[Fałszerz komunikatów]

nie mam przed sobą
przyszłości

widzę przeszłość

z której nie wyciągam wniosków
a prawdę o sobie samym

by co noc wiązać nadzieję
z godzinami

które się rozeszły

[EwaMagda]

Powiało smutkiem, Fałszerzu

Nie wiem, co miałeś na myśli, pisząc o godzinach, które się rozeszły. Gdyby spełzly na niczym, peel nie wiązałby z z nimi nadziei. Z drugiej strony, może chodzi o to, że teraz przeżyłby je inaczej, lepiej. Z trzeciej strony - peel nie ma przyszłości. Rzeczywiście - błędne koło.
Albo znowu tępota ze mnie wylazła

A wiersz, jak zwykle bardzo dobry

[ono]

by co noc wiązać nadzieję
z godzinami

które się rozeszły

to wybieram z całosci


kamil

[Gajka]

Co Ty piszesz, zawsze jest jakaś przyszłość, trzeba być tylko wróżką aby ją znać,
chociaż pewnie one teoretyzują .....czas zawsze jest sprawiedliwy i wszystko, każdemu bez wyjątku
pokaże jak na dłoni ...
Sprytnie to skonstruowałeś !

[teri]

Zupełnie niepotrzebnie wracasz do przeszłości - ona już była - ważne jest teraz.
...Może stań w odwrotną stronę...

Fajny, ale smutny Twój wiersz.

[Gloinnen]

Mam mieszane uczucia.
Bo z jednej strony wiersz doskonale rozumiem.
Takie poczucie beznadziei, gdy wspominanie tak sakramencko boli i nie służy już niczemu dobremu, a jedynie wzmaga udrękę.

"Godziny, które się rozeszły" - bardzo dobra metafora, oparta na wieloznaczności słowa "rozeszły się". "Rozeszły się" - czyli na przykład - "rozlazły na szwach", uległy zniszczeniu. Przeszłość została całkowicie unicestwiona, razem z nadziejami, które niosła, jeszcze przez jakiś czas, po klęsce.
"Rozeszły się" - może też oznaczać - zniknęły, pouciekały, albo rozkradziono je. Rozkradła je nowa, trudna rzeczywistość, czy też rozmaite negatywne emocje.

Opisywany przez Ciebie stan emocjonalny jest bardzo wiarygodny.

Z drugiej strony zabrakło mi w tekście lirycznego przetworzenie, przepuszczenia przez jakiś filtr. Początek jest niezwykle dosłowny, podany wprost, "na surowo", co osłabia poetyckość przekazu.
Poezja to nie tylko "opowiadanie o...", ale również sztuka takiego dobierania obrazów, rekwizytów, skojarzeń, żeby więcej sugerować, a mniej narzucać. A z innych Twoich wierszy wiem, że potrafisz wypośrodkować między prostotą a banałem. Vide pointa tego wiersza.

Dobrze obmyślany tytuł, na duży plus. Doskonale, spójnie komponuje się z treścią. "Circulus vitiosus", błędne koło, czyli matnia. Trafnie oddaje poczucie ugrzęźnięcia w podsycanych w pamięci emocjach, niemożność wyzwolenia się, zatrzymania przeklętego mechanizmu. Udało Ci się nie tylko użyć tytułu jako etykiety, ale uczyniłeś z niego integralną część wiersza.

Pozdrawiam,


Glo.

[Roklin]

Myślę, że to utwór o człowieku, który zbyt wiele rozmyśla, a zbyt mało robi. W takich sytuacjach rzeczywiście tworzy się błędne koło. Wnikliwe analizy psychologiczne sens mają tylko wtedy, gdy poparte są działaniem, a jeśli autor nie wkłada w nie uczuć, brzmią bardzo lodowato (trudno o coś gorszego, niż usłyszeć taką analizę pod swoim adresem). Bardzo pesymistyczny tekst, nie wpasował się w mój nastrój, ale rozumiem go i wydaje mi się ok.

[oskari valtteri]

"Circulus vitiosus

nie mam przed sobą
przyszłości

widzę przeszłość

z której nie wyciągam wniosków
a prawdę o sobie samym

by co noc wiązać nadzieję
z godzinami

które się rozeszły"


za tytuł brawka.
dalej jakoś tak... hm. msz noc jest przeznaczona do spania. dlatego pominąłbym wskazania konkretnej pory doby dochodzenia do wniosków. itp.
ogólnie, brzmi bardziej jak manifest osobisty niż wersy poezji z których mógłbym coś wyciągnąć dla siebie. bo w sumie, kto nie ma rozterek z tematu własnej egzystencji... ? śmiem stwierdzić że każdy. i obojętnie - czy czyta poezję czy nie.
pozdrówki.