miejscowo

[Damian Sawa]

kiedy będziemy sobie już na tyle bliscy, że wszystkie kraje, żywioły i wiersze
kiedy będziemy mówić w jednym języku, czary mary, podróże i koniec świata
kiedy będziemy pamięcią, własnym odbiciem i jasnością

kiedy, kiedy, kiedy

zabrałem cię z wyspy - pamiętasz, byłaś otoczona ze wszystkich stron,
wysokość nad poziomem morza, trzymałaś się stwierdzenia
jesteś odpowiedzialny, zwłaszcza w tej przestrzeni, bałem się
nowych wersów, wtedy zrozumiałem kto tak naprawdę
jest rozbitkiem, na dłuższą chwilę wydajesz się niezbędna
dla mnie i całej ludzkości

kiedy jesteśmy sobą, całujesz usta – dla emocji
kiedy szczerzy do bólu płaczemy i nie przeszkadza nam to
kiedy jest przyszłość i teraźniejszość

[ono]

zabrałem cię z wyspy - pamiętasz, byłaś otoczona ze wszystkich stron,
wysokość nad poziomem morza, trzymałaś się stwierdzenia
jesteś odpowiedzialny, zwłaszcza w tej przestrzeni, bałem się
nowych wersów, wtedy zrozumiałem kto tak naprawdę
jest rozbitkiem, na dłuższą chwilę wydajesz się niezbędna
dla mnie i całej ludzkości

podoba mi sie ta zwrotka, reszta niezła, ale nieco odbiega - wydają mi się zbyt wydumane, zbyt porządnicke, alr brakuje mi w nich serca poety


kamil

[Damian Sawa]

Kamilu - Witaj! Cieszy mnie że wybrałeś fragment, dla mnie najważniejszy w tekście. Co do reszty, uwierz lub nie, pisane jest również z serca. Może ta stylizacja nie każdemu odpowiada. Ale na tym przecież też to polega, na odczuciach a każdy ma inne! Pozdrawiam!

[Ewa Włodek]

cóż, ważna jest dla peela ta Ona, najważniejsza, przynajmniej - do czasu...
Dla mnie też, Damianie, druga cząstka - najbardziej wyrazista...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Damian Sawa]

Ewo - niech będzie dla niego najważniejsza - zawsze. A przynajmniej w zbliżonym do tego czasie! Druga cząstka to rozwinięcie tekstu, a więc od tego się zaczyna! Pozdrawiam