"Kurwia micha"

[anastazja]

chciałabym wejść do swojej głowy
by pozbyć się wspomnień
mieszkają we mnie i ze mną
chodzą po ulicy

wyglądam przez okno czy aby
na pewno nie ma tam drutów

blok numer dwadzieścia cztery
pachniał białym chlebem

kurwienie to pełny brzuch
ciał przekraczających
dzienną normę bólu

padliną żywią się goście ASO*



ASO* (prostytutki z Auschwitz)

[szarobury]

Dotykasz, Anastazjo, w pewnym sensie tematu tabu. W czasach kiedy dorastałem, większość tego co wydawano obracała się wokół tamtych sześciu lat. Ten wymiar, którego dotykasz był skrzętnie zamiatany pod dywan, bo godził w dumę narodu. Rzecz tak wielką, że aż nieludzką.
Można pisać o tym miejscu bez szermowania zawrotnymi liczbami, właśnie w taki sposób - opisując czym ono naprawdę było. W moim odbiorze udaje się Tobie odsłonić tym wierszem kolejny wymiar piekła, którego najczęściej nie dostrzegano. Mocny wiersz. Pozdrawiam

[EwaMagda]

Podpisuję się pod wszystkim, co napisał Szarobury.

Ana

[coobus]

czułam się padliną ale nie byłam głodna

To najwymowniejszy fragment wiersza, którym przywracasz najczarniejsze karty historii. Pamięć omija tak bolesne tematy, po prostu boli.
Przed kilkunastoma laty przebywałem przez dłuższy czas w Korei. Tam ten temat żyje. W czasie wojny Japończycy wywieźli wszystkie kobiety jakie się nadawały do tego z Korei na front, do obsługiwania żołnierzy. Pokolenie tych kobiet właśnie odchodzi, mało już ich zostało. Ale temat tzw. "comfort woman" jest głośny, Koreańczycy domagają się zadośćuczynienia i przeprosin ze strony Japonii. Kilkaset tysięcy kobiet. Reakcja Japonii jest taka jak Rosji na Katyń. Niby rozumieją... to wszystko.
Wiersz mądry, ładny. Brawo Anastazjo

[anastazja]

udaje się Tobie odsłonić tym wierszem kolejny wymiar piekła, którego najczęściej nie dostrzegano. Mocny wiersz. Pozdrawiam

Jak miło szary (czemu taki smutny nick? )

Pozdrawiam




Dziękuję Madziu - buziole




cobusku, dzięki wielkie. Troszkę zmieniłam, myślę na korzyść. Ta prawda ma wiele prawd, czytałam, są różne opinie na ten temat. Jedno pewne - tak było! I to jest straszne.
Pozdrawiam.

[ayalen]

Powtorze za Coobusem: to madre, niebanalne slowa An. I straszne ze czlowiek aby przezyc, staje sie przedmiotem, aby ocalal czlowiek. Koszta sa straszne, cena niewymierna...o tym piszesz, prawda?

[411]

Nastko,

powiem Ci cos, choc boje sie, ze moge zostac zle zrozumiana.
Wiec, prosze, zrozum mnie dobrze, wlasciwie...

Czytam (czy tez: czytuje, byloby lepszym okresleniem) Ciebie i pieknie i prozaicznie, i za kazdym takim czytaniem nie umiem odnalezc dróg, którymi nas prowadzisz. Wlasciwie sa proste, jasne, dobrze oznakowane, nawet z tunelami, czy wiaduktami. A z drugiej strony, w kazdym tunelu sa rozgalezienia, kazdy znak nagle potrafi zamigotac i pokazac slepa uliczke, badz wjazd na autostrade.
Jak Ty to robisz?
Jak mozna tak namieszac odbiorcom w przekazie?
Moglabym tak jeszcze dlugo i zawile, ale po co?...


Chce Ci powiedziec, ze dla mnie jestes Nikiforem Slowa.


J.

[Dorota Karin]

Ten temat niedawno wypłynął - czytałam artykuł na wp , więc nie takie znów tabu. Do czego zdolny jest człowiek, żeby przeżyć ? Jakie są granice. (Nałkowska}.
Jak Ty, czy ja byśmy zrobiły, żeby przeżyć, ratować ukochaną osobę....Nie wiadomo, ekstremalne warunki wypaczają normy . Te kobiety , nie miały wyboru.
A wiersz bardzo ciekawie napisany, sugestywny, zgrabne metafory, podoba mi się.

[Damian Sawa]

Podoba mi się, mimo że na granicy. Ale udało się, realizacja trudnego tematu. Nie wiem czy bym się podjął. Brawo! Pozdrawiam!

[atoja]

temat raczej bardzo bolesny ...w filmach i reportażach z tamtego okresu przewija się temat kobiet sprzedających swoje ciało zwyrodniałym gestapowcom za ochłapy czegoś do jedzenia często po to, aby nakarmić nie tylko siebie... także dzieci i bliskie osoby
Ana podęłaś się trudnego tematu... jednak oszczędnością przekazu przemawia,porusza...