kołysanie w małych piąstkach

[em_]

przywróć mnie bo śnię
znów mam kilka lat i cień
przy mnie stoi

odkreśla granicę
tej której mówili - nie płacz
trochę poszczypie ale się
zagoi

znów mam kilka lat i cień mnie boli
tej która umiała udawać kamień przez wieczność
ale wiesz -
przywróć mnie bo coś jeszcze z cienia wychodzi

gniewa się na świat

(lalki leżą w ugorze
niebodzy czują ich dotyk

pamięć wielkie ma oczy

noce zepsute od świateł
głos zbudzonej w złej porze
wiatr powoli ucisza)

to co na świat się gniewa i zaciska dłonie
kamień rzuca w kałużę bajek
myśli że wzrusza

morze

[anastazja]

przywróć mnie bo śnię
znów mam kilka lat i cień
przy mnie stoi

podoba mi się ta strofka, mam wiele z nią wspólnego, aż mną trząchnęło! Nie, nie! - zdecydowanie, nie chciałbym wracać do dzieciństwa. Dobry wiersz em_ jest z gatunku tych, co najbardziej lubię.

Pozdrawiam

[ono]

znów mam kilka lat i cień mnie boli

rzuca kamień w bajek kałużę
myśli że wzrusza

morze

w czasie czytania wiersz poodkręcały mi się kadry z mojego życia i...to był znak , że trafiłaś wierszem w moją przestrzeń

kamil

[szarobury]

Lepiej się czuję kiedy wiersz kołysze. Wiec mój komentarz, to nieco jak komentarz fana rapu do Eroiki czy Fate. Namacuję w tym wierszu ogrom bólu. Podoba mi się motyw przewodni. Myślę, że można by zrobić z tego równie pięknego rymowańca.
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Mi się podoba bardzo melodia tego wiersza,
te drobne,jakby od niechcenia,dalekie rymy, nadają mu
kołysankowy charakter,mimo że motym przewodni
mówi przecież "przywróć mnie"

Może chodzi o przywrócenie systemu w dacie,
gdy był sprawny, wydawał się sobie sprawny
w sensie - rzucając jeszcze cień nie rzucamy samego siebie...

Pozdrawiam

[em_]

Dziękuję wszystkim za poczytanie i komentarze.
Miłego

[Henryk VIII]

Podpisuję się pod słowem Anastazji. Jeszcze zwrócę uwagę na dobre zakończenie - piszesz: " to co na świat się gniewa i zaciska dłonie
kamień rzuca w kałużę bajek
myśli że wzrusza

morze" - bardzo dobrze! Pozdrawiam

[em_]

Dzięki

[Hosanna]

O smutku lub radości dzieciństwa napisano wiele . Stary czas ma swoją potężną moc i magię.
Dla nie ten wiersz jest próbą powrotu do czasu kiedy coś ważnego było JESZCZE żywe choć skryte w cieniu. Cień (moze z powodu bólu?) został pogrzebany. Ale teraz tzreba wrócić, odkopać go. Odsiać złe od dobrego. zabrać dobre i .. ocalić czego bardzo Ci życzę

[em_]

Dziękuję Hosanno,
miłego:)