Mam coś na kształt weny

[Marcin Sztelak]

Więc zapisuję zdanie, do kropki.
Z największą możliwą prędkością domorosłego
mistrza klawiatury.

Na przykład:
Jeże popierdalają na swych krótkich nóżkach,
ile natura dała pary.
Albo:
Życie się toczy i flaczeje niczym balon.
I tak dalej.

W stu procentach wystarczy, reszta jest
nieporozumieniem.

[Roklin]

Szczerze mówiąc, nie przekonał mnie ten tekst. Puenty nie rozumiem. Przykro mi.

[Bożena]

coś w tym jest- wokół jednej myśli rozbudowuje się treść i powstaje wiersz, ale najważniejsza jest zwykle puenta- choć są wiersze i bez nich pozdrawiam