pokora czy przekora

[marta zoja]

a może się umówić z tobą
na granicy prawdy i cieni

ciało dotykiem wyrzeźbić
dając myślą przestrzenie

jeden śmiały akt upublicznić
w obiektywie Julii w Klitce

tej wiesz, nocnej Pragi
zaczarowanej pięknem

naszych ciał w monolicie
mojej przekornej miłości

[iTuiTam]

Z przyjemnością przeczytałam, Marto.
Piękny otwierający wers i puenta.
Nieśmiały erotyk.

serdecznie
iTuiTam

[marta zoja]

Dziękuję iTuiTam Dla Ciebie też serdecznie MZ

[lczerwosz]

a może się umówić z tobą
na granicy prawdy i cieni

To jest bardzo mi się podoba, mówię prawie jak TuiTam - podobamisie. Całość.
A monolit miłości nie taki monolityczny. Wiadomo. Przekora. Niedopowiedziane. Świetne.

[Hosanna]

prawie zawsze lubię Cię czytać i często nawet rozumowo pojmuję

tu tez mi sie podoba
ale zastanawiam się jak u diabła jest możliwy stan kiedy dwa ciała sa w monolicie miłości jednej ze stron

czy bohaterka czuje że monolit jest złudzeniem
stanem nadanym zmyślonym żądanym
?
hmmm

[marta zoja]

Dziękuję Iczerwoszu idealnie mnie odczytałeś

Hosanno, a Ty chyba wypiekałaś ze mną ten monolit. Tak, nie ma monolitu, bez moich zmyślonych scenariuszy życia. Nie ma miłości, to wszystko ubrane w moją wyobraźnię, pocieszam się tym... żyję, kocham, jestem...