Równość

[Damian Sawa]

wszystko to jest błękitem, jest latawcem
krokiem, drogą gdzieś i tutaj, na zawsze po byle co
wszystko to raz albo codziennie
bez powodu, dla nikogo, nigdzie

zabierasz mnie w podróż, mówisz jesień
boję się światła, odjeścia w przestrzeń
tego problemu środka, oczekiwaniana
na coś czego może nie być, zamykam się na dotyk
wrażliwość to śmierć naturalna, z bólem
największym możliwym

czy naprawdę przestanę istnieć, z dnia na dzień
na długie godziny i twarzach gapiów stanę się ujściem ciszy
czy naprawdę bez różnicy będą tworzyć się relacje
powiedz cokolwiek, nie muszę uwierzyć

[anastazja]

wrażliwość to śmierć naturalna, z bólem
największym możliwym

Masz rację, wszystko jest czymś. Zastanawiam sie nad wrażliwością, to ma sens! Doznaję tego na własnej skórze, umierając ciągle od nowa. Świetnie Damian!

[marta zoja]

Jeżeli śmierć równa wszystkich, to życie zaskakuje okruchami, którymi warto się cieszyć.

wszystko to jest błękitem, jest latawcem krokiem, drogą gdzieś i tuta... ale jest... Pozdrawiam MZ

[Damian Sawa]

Anastazjo - Ważny fragment dla mnie, dlatego tym bardziej cieszy mnie że dostrzegłaś. Ja też to odczuwam na własnej skórze.
Fajnie że się podoba!

Marta - Ja lubię te okruchy w życiu, małe rzeczy, sytuacje które je tworzą!
Dziękuje za czytanie!

[coobus]

powiedz cokolwiek, nie muszę uwierzyć

Chyba jednak powinieneś uwierzyć. Podobno tam wszyscy są równi, tylko co znaczy ta równość, dokładnie nie wiem
Podoba mi się ten wiersz

[Damian Sawa]

coobus - No właśnie co to znaczy? Pewnie niewiele... Ale fajnie że czytasz! Pozdrawiam:)

[witek kiejrys]

ważny wiersz.
dobrze czasami poszperać.

cieszą mnie twoje dylematy, Damianie!
pozdrawiam,
hej!

[januszek]

czy naprawdę przestanę istnieć, z dnia na dzień

ani ucho nie słyszało,ani oko nie widziało ... zapewne.
zapewniam.