blues błękitu zagubienia

[em_]

na boga - na kolorach rosną metafory czerni
nóż na tęczy mróz na trawie błyszczy

przyjdzie język ognia zgasić w dłoniach
więc trzymaj ją za ręce bo nie wie co robi

wychyla się przez okno w tunel światła - głupia
niby księżyc tak przez ulicę się toczył
zawsze i wszędzie wyrwana ze snu

dlatego trzymaj ją za wszystko co śmiertelne

wyrzucić za drzwi cienie bez ciał
i tak już dawno nie mają znaczenia

słowa ciaśniejsze niż izolatki ciszy

co mieszka w - kochaj - co tu mieszka

[iTuiTam]

Podoba mi się pierwsza część wiersza. Podzieliłam go sobie na dwie, albo nawet na dwa wiersze.
Pierwszy kończy się na: co śmiertelne.

serdecznie
iTuiTam

[coobus]

wyrzucić za drzwi cienie bez ciał
i tak już dawno nie mają znaczenia

To trafia i pozostaje. Trudny wiersz. Ciekawy

[ayalen]

Przecudne, smakowite wersy, i drzacy na krancu wzroku przekaz. Nie wiem, Em - czy nie zanadto uszczelniony, i przez to trudny w odbiorze? Trudno isc tropem Twoich mysli, a chcialoby sie, jawia sie niezwykle barwnie.
" trzymaj ja za wszystko co smiertelne"- zostaje w pamieci.

[anastazja]

wyrzucić za drzwi cienie bez ciał
i tak już dawno nie mają znaczenia

Jesteś niesamowita w tym trudnym wierszu - em_ piękne to jest!

[em_]

Dziękuję

[Alek Osiński]

Autentycznie robi wrażenie, szczególnie ta
podskórnie wyczuwalna żarliwość, mimo
pozornej warstewki lodu...

Pozdrawiam

[Liliana]

słowa ciaśniejsze niż izolatki ciszy

Ty w swoich słowach zawarłaś wiele,

pozdrawiam

[em_]

Dzięki

[ono]

wychyla się przez okno w tunel światła - głupia
niby księżyc tak przez ulicę się toczył
zawsze i wszędzie wyrwana ze snu

dlatego trzymaj ją za wszystko co śmiertelne

wyrzucić za drzwi cienie bez ciał
i tak już dawno nie mają znaczenia

słowa ciaśniejsze niż izolatki ciszy

ta część bardzo mi się podoba, jednak pierwsze dwie zwrotki jakoś mi nie leżą - moze warto zastanowic się nad ich poprawieniem?
zdecydowanie jednak opowiadam sie za rezygnacja z ostatniego wersu

kamil rousseau