Tak trudno o dobry tytuł

[Alek Osiński]

Zdążyłem na pociąg, ale w pośpiechu nie wsiadłem;
może w innym składzie, przy następnym łamaniu,
sztuka przemian pod ziemią zajdzie dalej, bo z gruntu

jesteśmy podobni; kolejne stacje, coraz gorzej
oświetlone sklepy cynamonowe, aż trzeba
bić się z myślą o dwoistości czasu,
który chytrze więzi człowieka

pomiędzy czułymi wyjątkami, łamiąc regułę -
milczenie albo módl się za nami.

Czy nie jest ogromny i jedyny
cały ten zgiełk, gdy patrzymy w tę samą stronę?
Togi z gronostajowymi kołnierzami,
kaptury kata; wydają się identyczne

i jeszcze - czy zdołasz sobie przypomnieć
kto sprowadził urok ekspediując nas
w trans syberyjski, wieczorny,
przyjeziorne strugi Bajkału.

Dacie wiarę? Lepiej
dajcie wszystko.

[marta zoja]

Daje wiarę Alku, po przeczytaniu czuję zapach i smak sklepów cynamonowych. Chciałabym wsiąść do właściwego pociągu, na razie tylko się gubię, bo to chyba z braku młości do samej siebie. Pozdrawiam nocnie MZ

[atoja]

Tak ...obserwujmy bacznie ,czy nadjeżdża nasz pociąg , zdarza się wsiąść do niewłaściwego a dać trzeba wszystko...
A Twój wiersz Alku jako metaforyczna podróż pociągiem, obserwacja mijanych krajobrazów i stacji przez okno wagonu...ujęta w sposób niebanalny

[em_]

Jestem zawsze pod wrażeniem Twoich skojarzeń.
Taki tytuł jednak mi się nie podoba, chociaż może nie musi.. Wolałabym przeczytać - tak trudno o dobry początek
wiersz za to świetny, do puenty aż się uśmiechnęłam.
Pozdrawiam

[Gajka]

Alku wiersz zmusza do refleksji . Bardzo na tak

[Liliana]

tak trudno o dobry wiersz, a u Ciebie taki znalazłam

[anastazja]

Właśnie! - za słowem Liliany. Wiersz owszem bdb, niby kto jak nie Ty Alku?

Tylko czytać i

przypomnieć
kto sprowadził urok ekspediując nas
w trans syberyjski, wieczorny,
przyjeziorne strugi Bajkału.

bez wsiadania do pociągu...

Pozdrawiam

[pietrek]

All That Jazz na to chciałbym zwrócić uwagę, i jeszcze trans-syberyjski trans
daję wiarę, Alku, i daję wszystko

[ble]

To dla mnie czytelne, że trudno o dobry tytuł - po moich zmaganiach z węzłem

Zdążyłem na pociąg, ale w pośpiechu nie wsiadłem;
może w innym składzie, przy następnym łamaniu,

Ech, to skład poetycki, skład wierszy w zbiór, tomik i myśl, że po co to, kiedy zacierają się w nas najpiękniejsze myśli, tajemnice Bruno Schulza, niezwykłe/zwykłe miejsca wobec zgiełlku historii, biegu świata. Majestat i okrucieństwo tak sobie bliskie. Odrobina ulgi w tym, że patrzymy czasem w tę samą stronę, czujemy na tej samej fali swoje wyobrażenia piękna, swoją ucieczkę w wiersz.

[iTuiTam]

Zdążyłem na pociąg, ale w pośpiechu nie wsiadłem;
może w innym składzie, przy następnym łamaniu,
sztuka przemian pod ziemią zajdzie dalej, bo z gruntu

jesteśmy podobni; kolejne stacje, coraz gorzej
oświetlone sklepy cynamonowe, aż trzeba
bić się z myślą o dwoistości czasu,
który chytrze więzi człowieka

Czytam po trosze jak impresje po lekturze utworów Bruno Szulza: Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod Klepsydrą z motywem pociągu.
Pogrubione bardzomisię, aż zazdroszczę dobrą zazdrością.

Tytuł? Szukasz tytułu na już 'złamane' dzieło, gotowe do pokazania światu?