opowieść starej kobiety

[Maryla Stelmach]

latawiec z obwiązaną szyją zerwał się do lotu.
poszarpane żagle chybotały w zatoce.
kiedy zapach ryb wabił ślepe mewy,
kamienne krasnale zagłuszały krzyki. szmaciana lalka
przebita przez chłopca usiadła zdziwiona. gdy fala
wywróciła łódkę wyrwała z piersi druciany szpikulec.
- tak kończą zdrajcy, powiedziała bezgłośnie.

na pustych plażach niekochanych lalek,
pobiły się wiatry o popękane w koszach zabawki,
zanim stara kobieta skończyła opowieść.

[atoja]

Marylko ależ lubię Twoje obrazy i klimaty
jedynie wg. mnie w drugiej części zbyt rozbudowane wersy

[marta zoja]

Marylo, opowieści każdej kobiety, starej i młodej, czerpiącej z natury, tylko to co ważne i czujnej na prawdę o sobie samej.

[Maryla Stelmach]

atojo, dzięki. nie wiem czy ten skrót jest dobry ale zostawiłam to co chciałam powiedzieć najbardziej. pozdrawiam.

Dodano -- 18 lut 2014, 21:34 --

marto, z pewnością tak.ale biorąc pod uwagę nasze życie podobne do innych, są to historie o nas samych. pozdrawioam serdecznie.

[atoja]

zostawiłam to co chciałam powiedzieć najbardziej

teraz połykam w całości...

[Maryla Stelmach]

ATOJO, b ardzo dziękuję za cenne sugestie. Pozdrawiam.

[lczerwosz]

Jest tajemniczy klimat. Niesamowity, gdyż lalki, substytuty dzieci są okrutne. Bardziej niż niekochane dzieci. Tego nie piszesz, ale takie mam odczucie.
Co do techniki. Myślę, że niepotrzebnie zostawiasz na końcu wierszy początek następnej myśli, zdania. Tak się robi w różnych celach, dla wyrównania graficznego, co jest nieporozumieniem, dla rytmu, dla włożenia dodatkowej przerwy, jakby spacji, dla złapania oddechu, chwili na zastanowienie. Ale, jeśli używasz interpunkcji, to ona powinna regulować podział na zdania. I wtedy przenoszenie wyrazów w dziwnych nieraz miejscach jest trochę sztuczne.
I trochę wybijają "...ły" i "...ła" ze względu na użyty czas przeszły.
Pozdrowienia serdeczne
L.