pora plastikowych owoców

[em_]

niewypełnione
dłonie jak wnętrza plastikowych owoców
(nawet robaków nie nakarmisz)
odrysowane na podłodze

kiedyś tu było ciało możliwe z krwi i kości
ale wypadło przez tę pustkę przez pustkę na oścież
otwartą

otchłań której się przyglądam zjada głód
bezszelestna cisza oprawia język

cisza która przez pokoje toczy nasyconą bladość
zjada się

pokaż mi w końcu coś
czego będę chciała dotykać

[Alek Osiński]

pustka, głód, cisza, czy potrafią się uzupełnić,
wzajemnie zapisać w swoich czarnych skrzynkach - nie wiem,
ale tutaj jest na pewno zawarta próba odczytu,
głos mozliwy do rozpoznania, głębia do przebrnięcia,
czuje się dysans, nieufność i nadzieję, że ktoś może pomóc -

dobrze napisane...

Pozdrawiam:)

[lczerwosz]

Nieco mi przeszkadzają powtórzenia. Warte zastanowienia, można by lekko uprościć, podrzędne zdania zamienić na samodzielne, nawet jako równoważniki, bez orzeczenia. Kwestia pewnie gustu. Ale namawiam.
Bo to jest bardzo ciekawy wiersz, obrazy widoczne, choć delikatnie rysowane.
Zastanawia mnie rola dotyku. Pracuję oczami, produkuję słowa mówione, pisane. Ale dotyk jest ... zwierzęcy, podstawowy. On w końcu weryfikuje wszystko. Czyż nie?
Tak przy okazji przyszło do głowy.
Pozdrawiam
Leszek

[anastazja]

Nieco mi przeszkadzają powtórzenia. Warte zastanowienia, można by lekko uprościć, podrzędne zdania zamienić na samodzielne, nawet jako równoważniki, bez orzeczenia. Kwestia pewnie gustu. Ale namawiam.

Miałam podobnie przy pierwszym czytaniu. Jednak już po drugim razie, nie jestem tego pewna. Być może niektóre. Ale wiersz brzmi niesamowicie. Stworzyłaś niepokój, nawet cisza, która dla mnie jest słodka (lubię) straszy. Dla mnie super!

cisza która przez pokoje toczy nasyconą bladość
zjada się

Pozdrawiam em_

[Gajka]

Nie umiem zinterpretować tego wiersza, ale jest bardzo ciekawy .

[ono]

cisza która przez pokoje toczy nasyconą bladość
zjada się

to świetne

czytałem wcześniejsze komentarze i...gdzie te powtórzenia???...dla mnie wiersz na bardzo dobrym poziomie

kamil

[lczerwosz]

i...gdzie te powtórzenia???...

ale wypadło przez tę pustkę przez pustkę na oścież
otwartą
otchłań której się przyglądam zjada głód
bezszelestna cisza oprawia język
cisza która przez pokoje toczy nasyconą bladość

Tu są powtórzenia do ewentualnego opracowania. Ewentualnie.

[em_]

Leszku, nie wiem, czy jestem w stanie zrezygnować z powtórzeń, one są obecne w wielu moich wierszach i chyba już tak mam, że muszą być ale trochę odczekam i przemyślę, może za jakiś czas zobaczę to inaczej.


Dziękuję wszystkim za poczytanie i komentarze,
pozdrawiam

[ble]

kiedyś tu było ciało możliwe że z krwi i kości
ale wypadło przez tę pustkę przez pustkę na oścież
otwartą

otchłań której się przyglądam zjada głód
bezszelestna cisza oprawia język

cisza która przez pokoje toczy nasyconą bladość
zjada się

Bardzo podoba mi się ciągliwość słów. W moim odczuciu zahaczają się lekko, wymieniają kolory, dążą do pełnej lączności, do dotyku, uścisku. Stąd naturalne powtórzenia.

[em_]

Dzięki Ble