Telefon

[Adela]

zmarła babcia Krysia
pogrzeb w czwartek
przyjedziesz?

przełykam ślinę
w ustach smak
świeżego chleba
ze śmietaną i cukrem
babcia zawsze wiedziała
co jest najlepsze

za niedługo święta
miałyśmy pójść na msze
dziecko czy ty tam chodzisz do kościoła?
pytała
znając odpowiedź

pomiędzy dojeniem krów
a nabieraniem wody ze studni
myślałam że zapomni umrzeć
Pan Bóg by jej wybaczył
za tę nogę
postrzeloną przez gestapowców
nagłe osierocenie
worki z drewnem
noszone na plecach
z drugiego końca wsi

dziecko czy ty tam jesteś szczęśliwa?

odkładam słuchawkę
powstrzymuję łzy
babcia nie lubiła mazgajów
w ciszy pełnej życia
zaczynam modlić się
za siebie
tak jak ona to robiła
każde rano
do dziś

[Fałszerz komunikatów]

"tą" zmień na "tę". Tak powinno brzmieć to słowo na piśmie
myślałam że zapomni umrzeć - mocne! Czyli spełniła wolę babci, zaczęła się modlić i chodzić na mszę. Tylko, że w takich chwilach to raczej ludzie wątpią w sens wiary...Za mało tu dramatyzmu, łez, ale może tak miało być? Nie podoba mi się ten zapis paragonikowy w niektórych momentach wiersza Ogólnie wiersz średni, bez fajerwerków emocjonalnych.

[Adela]

Fałszeszu komunikatów, bardzo dziękuję za komentarz i lekturę. Tą poprawiłam.
Tak, tak właśnie miało być:)
Pozdrawiam serdecznie,
A.

[coobus]

Ja też przełykam ślinę czytając. Piękny hołd. Ten klimat współgra z cyklem Anastazji "Kaśka za rzeką". Docierają do mnie te wiersze. O tych, co na nie zasłużyli. Teraz, to i ja o Tobie wspomnę, babciu Krysiu.

[atoja]

W szczerości i prostocie jest moc Twoich słów