Presto na śniadanie

[Adela]

to miasto z tysiąca i jedną latarnią
nauczyło nas pospiechu
wstajemy przed dźwiękiem budzika
dodając gazu na ruchomych schodach

nie mamy czasu na wyrzuty sumienia
który cień to my z osobna?

to miast blada pajęczyna
wrasta w nasz garb
kochamy się pięć i pół minuty
aby zdążyć na wiadomości

szybka przemiana materii

zapalam papierosa od tyłu
to znak by rzucić
słowa na wiatr usiąść odpocząć
nim rozpoczną się ostatnie przystanki
poranne kolejki za drożdżówką

w hipermarketach na ścianach
brak zegarów

[witek kiejrys]

dwa pierwsze wersy odrzucam.
trzeci i czwarty łączę z dwuwersem.

potem:
to miasto jak blada pajęczyna
wrasta w nasz garb i wchłania [bez bezpieczny]
kochamy się...itd

po wiadomościach [z małej litery], trzeba porządnie przysiąść się i zmienić resztę.
najlepiej w krótkie, maksymalnie dwu-, trzywersowe zakończenie.
to, co chciałaś powiedzieć, powiedziałaś przecież już wcześniej.

pozdrawiam

[Adela]

Witku,
Dziękuję za wizyte i wskazówki. Jednak zostawię to tak jak jest:)

Pozdrawiam serdecznie,
A.

Dodano -- 10 maja 2014, 20:56 --

Poprawiłam wiersz, puentę, tytuł, jestem ciekawa, czy lepiej.
Dziękuję i pozdrawiam,
A.