Wiersze znalezione na śmietnikach

[Marcin Sztelak]

Wszystkie niezapisane inwektywy
pod adresem przeciwników, nawet wyimaginowanych,
pomiędzy puszką po tuńczyku a resztką mleka.
Skwaśniałego na amen.

Poezja – można by powiedzieć, gdyby ktoś jeszcze
miał siłę mówić. Artykułować z gardła zdartego
od krzyku.

Na przykład: Oddaj marzenia, albo nie,
uklęknę i poproszę. O cokolwiek: parę groszy,
czerstwą bułkę i inne nieodzowne do istnienia.

Jednak warstwami schodzę z tego świata, ślad
nie pozostanie. We wspólnym dołku będzie cieplej,
bez wczoraj, dzisiaj, jutro.

Zresztą jeszcze dużo miejsca na wszystkie metafory
i inne artystyczne pierdolety.
Lub tylko tak się wydaje.

[anastazja]

Jednak warstwami schodzę z tego świata, ślad
nie pozostanie. We wspólnym dołku będzie cieplej,
bez wczoraj, dzisiaj, jutro.

pesymizm wyziera z peela, wiosna idzie, może za jej przyczyną peel nabierze życia.
Podoba mi się metafora: warstwami schodzę z tego świata. Dobry wiersz.

Pozdrawiam Marcinie.

[Adela]

To dobry wiersz, ciekawe spojrzenie na poezję, niebanalny tytuł. Zgadzam się, że być może tylko się wydaje:)

Pozdrawiam,
A.