Opowieść wigilijna

[Ewa Włodek]

czerwoną miazgą spod kół, krwią
wybitą z nozdrzy rzeźnickim obuchem,
świdrem głodu i żarem trucizny z trzewi,
wyłupionymi oczyma, ścięgnami
zerwanymi w pracy nad siły,
mięsem wiwisekcji

o północy krzykną
ku betlejemskiej gwieździe

kto usłyszy


* * *

czerwona miazga mlaska pod kołami,
świder głodu wierci trzewia, trucizna
pali żarem, wyłupione oczy patrzą
w ziemię, praca nad siły harata ścięgna

krwią, wybitą z nozdrzy rzeźnickim obuchem,
mięsem wiwisekcji
o północy krzykną
ku betlejemskiej gwieździe

kto usłyszy

[SamoZuo]

Dla mnie strasznie przytłaczający, ciężki klimat, ale może tak miało właśnie być.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

to dobrze, że tak odbierasz,Z, bo taki miał być...Takie jest okrucieństwo...

Pięknie dziękuje za poczytanie i słówko.
I pozdrawiam serdecznie
Ewa

[Gloinnen]

Ostatnio czytując Twoją prozę i Twoje wiersze dostrzegam u Ciebie fascynację najciemniejszymi stronami ludzkiej natury - okrucieństwem, przemocą...

Twój tekst na razie jest dla mnie tylko sylabusem, wyliczanką obrazów. To rodzaj katalogu metafor, wszystkie w tej samej formie, ułożone rządkiem - według mnie to za mało na wiersz.

Spróbowałabym go rozwinąć, każdy z obrazów rozpisała w bardziej narracyjna formę, a zwłaszcza metafory dopełniaczowe.

Przykładowo:

świdrem głodu i żarem trucizny z trzewi,

"głód świdruje w trzewiach rozżarzonych trucizną" - to taki mój przykład stworzony ad hoc

W podobny sposób pobawiłabym się pozostałymi elementami.

Do pointy wybrałabym za to jeden najbardziej mocny obraz - dla mnie jest to:

krwią
wybitą z nozdrzy rzeźnickim obuchem,

"krwią wybitą z nozdrzy rzeźnickim obuchem
o północy krzyczą
ku betlejemskiej gwieździe

kto usłyszy"

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

[Ewa Włodek]

Glo, to nie jest fascynacja , to raczej taka forma stwierdzenia faktu, że mrocznej natury w nas, ludziach, przybywa...Albo inaczej - może nie przybywa, lecz jakby bardziej rzuca się w oczy...

A Twoje uwagi - jak zwykle - cenne - więc z nich skorzystałam i spisałam drugą wersję...



Al - cudny kwiat...Odwzajemniam...


Pięknie Wam, moje Miłe Panie, dziękuję za poczytanie, słowa i kwiecie w rozkwicie...

I mnóstwo serdeczności dołączam
Ewa