Podteksty

[Marcin Sztelak]

Szklanka ciepłej herbaty i chleb z masłem.
Tyle i aż tyle, bo wewnątrz,
tu gdzie powinno być ciepło
– śnieg.

Ostrożnie stawiamy stopy, aby nie sparzyć
pięt. Od pocałunków drętwieją usta, namiętnie
gramy w karty. Układając stosy
zapałek.

Na rozgrzewkę
przeliczamy puste butelki, portfele, skarpetki.
Do tych ostatnich trafią prezenty,
o ile Mikołaj zaśnie.

Ostatecznie mamy jeszcze zdjęcia
w starym albumie po dziadku, zasuszone kwiaty
oraz wszystkie inne braki.

Szklanka lodowata, chleb wyschnięty na wiór.
Tyle i aż tyle, bo wewnątrz,
tu gdzie powinno być
– już nic.

[Adela]

Lubię czytać Twoje wiersze, ponieważ są wieloznaczne, używasz ciekawej metaforyki.

Pozdrawiam,
A.

[marta zoja]

Marcin powyciągałeś z samotności tyle tonów, że wiersz gra swoją muzykę. Pozdrawiam MZ