znaleźne

[Ania Ostrowska]

landszaft uratowany ze śmietnika
z obtłuczoną ramą ledwie się trzyma
fidrygałków w rogach
na popękanej szybie ktoś obcy
przybił tłuste ślady palców

pomiędzy nimi dziewczynka i wiatr
wygładza falbaniasty fartuszek
utrefione pukle kadrują słodycz
pół obrócona do strumienia patrzy
trochę strachliwie może
całkiem obojętnie
kolorowe liście znieruchomiały na wodzie

tylko słońce tu zachodzi
niezmordowanie wysyła różowy blask

przez rysy przez kubły
nie w porę
przez czas

[marta zoja]

Aniu, piękna fotografia wiersza,zachowam ją w pamięci Pozdrawiam MZ

[Ania Ostrowska]

dziękuję Marto pozdrawiam też

[411]

Piekny wiersz. Obrazek goni obrazek, a wlasciwie jest... jednym obrazkiem.
Bardzo mi sie podoba:

na popękanej szybie ktoś obcy
przybił tłuste ślady palców

Zapamietam.
J.

[Ania Ostrowska]

aż się zarumieniłam z radości dziękuję!

[anastazja]

tylko słońce tu zachodzi
niezmordowanie wysyła różowy blask

oczami wyobraźni utrwalam zapis obrazów - wielobarwny i piękny. A ...obce palce na szybie, cymes!

Pozdrawiam

[Ania Ostrowska]

anastazjo, dziękuję pięknie miałam mnóstwo obaw, przede wszystkim, czy metaforyka jest nie nazbyt grubo ciosana. wprawdzie landszaft to landszaft ale mimo wszystko chciałam żeby można było czytać na różnych planach. Dawno nie pisałam czegoś dłuższego niż trzy wersy, wiesz pewnie jak to jest, kiedy się wraca po przerwie, niepewność i niepewność
Pozdrawiam serdecznie

[witek kiejrys]

[ono]

spodobał sie w całosci

kamil

[Ania Ostrowska]

Ogromnie się cieszę , najserdeczniej dziękuję i pozdrawiam - Ania