Prefektura Gifu

[iTuiTam]

• • • • Prefektura Gifu
        
        
        między górą a niedaleką rzeką
        przysiadła chroniąc się przed czasem
        będzie tysiąc i pięćset tej wiosny
        
        tak twierdzą była tam zawsze
        najpierw niezauważalna
        ***Usuzumi-zakura***
        młodości pęd do góry
        
        gdy zakwitła miliardem kokardek
        sukienką odświętną na porę
        nie miała wyjścia musiała zostać
        
        zaczęli o niej mówić
        kreślić kreską jedwabną łagodną
        kaligrafować płatek po płatku
        i śpiewać modlić dzwoneczkami duchy odganiać
        (gałązek nie zbierać bo krwawią gdy je palić)
        dzieci przynosić i starców
        by się zapatrzyli w święto
        
        czekać od wiosny do wiosny
        aż się ubierze i przystanie
        na scenie
        (między górą a niedaleką rzeką)
        i kłaniać się będzie i szeptać
        i dziwić
        
        nie tylko po japońsku
        
        ¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
        ***Usuzumi-zakura***
        ma około 1500 lat
        17,2 metra wysokości
        i obwód 9,2 metra.
        Rośnie nadal w Itasho Neo,
        w prefekturze Gifu
        w środkowym Honshu.
        
        
        iTuiTam
        2006.06.06

[coobus]

Czyżbyś była w Japonii? Drzewo obejrzałem w wyszukiwarce, nie dziwię się, że ściąga turystów. Japonii nie znam, ale kawałek Azji poznałem, wspomnienia zapisały się rysunkiem na jedwabiu. Kwitnącą japońską wiśnię miałem okazje obserwować w Europie, to chyba był koniec kwietnia. Takie małe święto. Nic nie ujmując naszym kwitnącym drzewom, mniej sławne a równie piękne. Co roku chodzę na spotkanie z magnoliami w ogrodzie botanicznym. Bo to też małe święto.
Wiersz dociera, lubię Twoje opisy

[Alek Osiński]

zaczęli o niej mówić
kreślić kreską jedwabną łagodną
kaligrafować płatek po płatku
i śpiewać modlić dzwoneczkami duchy odganiać
(gałązek nie zbierać bo krwawią gdy je palić)
dzieci przynosić i starców
by się zapatrzyli w święto

szczególnie ta część mi się podoba

paradoksalnie drzewo zaczyna świętować rytualną młodość
wśród ludzi dopiero, gdy staje się "niezwyczajnie" stare...
i musi już zostać...tylko, co go właściwie ludzie obchodzą

[em_]

Podoba mi się bardzo (moje klimaty) malownicze, trochę jakby inna bajka, a najbardziej podoba mi się to, że wcale się nie myśli, że podmiot jest drzewem, a czymś zupełnie ludzkim.
Pozdrawiam