Przenikanie

[meandra]

.
.
.
Czas nie ima się cząstek, które przemierzają
orbity między nami. Odetchnij i zaparz
jak kojącą herbatę z ostrężyną. Drozdy
będą wiły w nadgarstkach, a brzuchy wypełni

lotos. Przekroczę aurę. Przekątne, łamania
na linii wzroku zetrą ostatnie przeszkody.
Wtedy zaczniesz mnie czytać. W cichym oswajaniu
jest czułość, jakiej długo nie zdołam się oprzeć.
.
.
.

[ble]

Wiersz piękny, wprowadza w dobrą aurę.
Ale zatrzymałam się przy

Odetchnij i zaparz
jak kojącą herbatę z ostrężyną

Nie czyta mi się to 'zaparz'. Domyślam się, że chodziło Ci o związek z parą w podwójnym znaczeniu. Chyba łagodniejsze byłoby wprowadzenie słowa 'napar'. Mam swoje pomysły, ale to Twój wiersz.

[NathirPasza]

Odetchnij i zaparz
jak kojącą herbatę z ostrężyną.

Ale co ten biedak ma zaparzyć?

Bardzo mi się podoba. Czytam go jako spokojny wiersz - wyznanie. Puenta bardzo na tak.

Pozdrawiam
NP

[meandra]

ble, dziękuję za uwagi. pomyślę jeszcze nad tym fragmentem. toż to świeżonka najczystsza. .

Nadirze, no jak to co ma zaparzyć? zgadnij.
to taki metaerotyk, mój pierwszy, bo niezwykle rzadko piszę o miłości.

pozdrawiam Was ciepło

[Gabriela]

puenta cudna!

za ble; w kwestii aury

[meandra]

dzięki Gabiś
dobra aura to podstawa.

buziaki

[Gloinnen]

Ponieważ w ogóle bardzo pasuje mi Twoja poetyka, więc ten wiersz również ogólnie mi się podoba. Nie przepadam jednak w poezji za wyrzutniami.

Drozdy
będą wiły w nadgarstkach,

"wiły" - ale co? Teoretycznie można pojechać najprostszym skojarzeniem - gniazdo, ale czy aby na pewno? Moja wyobraźnia w tym momencie zapętliła się trochę, nie potrafię tego obrazu dopełnić w taki sposób, aby on do mnie przemówił.

Pointa jest rzeczywiście piękna. A w ogóle to ten wiersz czytam jako kontynuację "Oswajania". Jeśli jest to metaerotyk, to wydaje mi się, że znów mowa o jakimś zespoleniu dusz, wędrujących przez kolejne wcielenia. Opisujesz jedno uniwersalne zespolenie miłosne, którego realizacja dzieje się jednocześnie w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

a może chodzi o wiły - czyli kapryśne demony wywodzące się z ciał młodo zmarłych dziewczyn, też południce, mamuny
przepraszam za ten wtręt
pozdrawiam:)

[meandra]

tak, Glo. wicie gniazd jest na tyle oczywiste, że uznałam je za czytelne.
zespojenie dusz jest tak naprawdę niewiadomą. kiedy i w jakich okolicznościach się wydarzy,
na pewno podsunie kolejne skojarzenia, których Wam i sobie życzę...

idąc za słowami piosenki : "nie pytaj mnie co jest dobre a co złe... nie mów mi... "

[Miladora]

Biały 13-zgłoskowiec 7/6 z przerzutniami. Nieźle…

Ale co do wicia (gniazd) i zaparzania, to pokusiłabym się o większą spójność, gdyż „z ostrężyną” wykracza trochę poza melodykę.
Na przykład:

Czas nie ima się cząstek, które przemierzają
orbity między nami. Odetchnij i zaparz
jak kojącą herbatę. Drozdy będą gniazda
wiły wówczas w nadgarstkach, a brzuchy wypełni

lotos. Przekroczę aurę. Przekątne, łamania

Ale tak sobie tylko macham tym mopem z ciekawości…

Dobrego