kiedyś goniłam wiewiórki cień

[atoja]

zdrewniałymi palcami
na bezlistnych ramionach
szukam żywicznego narodzenia

z dziupli wyrzucam puste łupiny
wymiatam jałowy czas
na korze goję rysy

rudą lekkością
frunę po bukowinie

złudzenie w kiełkowaniu ziarna
i pośród traw
w stokrotnych stuleniach
ponownie

zakorzeniam się



2014
z cyklu mensis ex mense,

[Sede Vacante]

Tytuł mnie razi, trochę jak "Orła cień", czyli powielanie schematu. Ale sam wiersz ciekawy. Fajnie jest wyobrazić sobie czytając, że jest się drzewem, albo: co ono czuje, co powie, gdy zapytam, itp. Ciekawy zabieg uosobienia.

[atoja]

Dziękuję Sede za własne spojrzenie na wiersz...a co do tytułu...tworzę cykl wierszy, których tytuły zawierają nazwę miesiąca
i bardzo nagłowiłam się nad kwietniem

[anastazja]

zdrewniałymi palcami
na bezlistnych ramionach
szukam żywicznego narodzenia

najbardziej pierwsza - fajna metafora. Być rudą wiewiórą biegającą po drzewach... dobry wiersz atoju.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

dwie pierwsze bardzo się podobają, później jakby narzędnik
prosił się o ciut więcej zróżnicowania - chodzi w końcu
o narodziny życia

rudą lekkością
frunę po bukowinie

złudzenie w kiełkowaniu ziarna
i pośród traw
w stokrotnych stuleniach
ponownie

zakorzeniam się

tak mi się akurat lepiej czyta.

Przepraszam, jeśli się zagalopowałem jak źrebię...

Pozdrawiam

[atoja]

Być rudą wiewiórą biegającą po drzewach...

prawie jesteśmy
Dziękuję Ana
Alku ... dziękuję i głaszczę źrebaka