WYRD

[Gabriela]

dla ciebie będę bernardynem
tylko się nie bój
tej zimy

jeszcze nie pora
stygnąć – powiedziałaś. przytaknęłam i wysyłałyśmy
oznaki życia. dymne, prymitywne. tylko takie
mieli. słomka, pojemnik w kształcie beczki wystarczyły,
by uwierzyć. krew w nich nigdy nie stanie
się winem. zerwij banderolę.

dla ciebie jestem bernardynem
wyszczękam pomoc
lawinę

jeszcze nie pora
opaść – powtarzałam. chwyciłam cię za rękę, by trzymać
się szlaku. tam, dla równowagi, słaniały się drzewa.
zastawione ślady. w tym sęk: widać kłody. czuć zadrę pod skórą.
ergo zawracamy. rozstaj i trzy drogi. czwarta
jest pustą runą. kością ogonową.

[eka]

Nie wszystkie elementy wiersza rozumiem.
Przesłanie z rejestru walki o życie, metaforyka wpisana w mitologię germańską. rozmowa z esencję istnienia, karmą, przeznaczeniem, które można zmieniać. Rozmowa z tytułowym Wyrdem, przedstawianym w postaci trzech kobiet, które przędą nić żywota.
W pierwszej cząstce Wyrd uspokaja podmiot liryczny, oznajmia że jest jego bernardynem, niesie pomoc, nie pozwoli umrzeć tej zimy (stygnąć).
Wysyłanie oznak życia - oddech? Beczki z krwią - transfuzja? Banderola - opis na kroplówce?
Tylko poszlaki.

W drugiej odsłonie zmiana ról, peel wzmacnia Wyrd, idzie po szlaku, gdzie zostawiono ślady. A na tym szlaku rzucane pod nogi kłody. Zadry pod skórą - to niechciane, bolesne momenty egzystencji. Zatem powrót do stanu między życiem i śmiercią. Trzy drogi: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Człowiek jest zawsze zanurzony w czasie.
Czwarta droga to tajemnicza pusta runa Wyrda. Niebyciem człowiekiem - bo kość ogonowa jest śladem po przodkach zwierzęcych.

wyszczękam pomoc
lawinę

jeszcze nie pora
opaść –

Niesamowita metafora, ale lawiną jeszcze nie pora opaść - byłoby dla mnie bardziej plastycznym obrazem śmierci.


Pozdrawiam, Gabrielo, to kolejny Twój ciekawy wiersz.

[Gabriela]

eka; tropy niezłe, ale kobiety są tylko dwie.
wyrd, to nic innego, jak pusta runa. z nią rozmowy nie ma, ale użyłam jej ze względu na to, co sobą symbolizuje. podobnie jest z kością. a walka o życie rozgrywa się na każdej płaszczyźnie. lawina nie jest tu znakiem śmierci, a nowego ładu. bardzo Ci dziękuję za fajną analizę.

[eka]

Gabi, trzy kobiety tu: jako tradycyjne uosobienie Wyrd, nie wspominałam o trzech rozmawiających osobach w wierszu.
Trochę zmyliłaś mnie tytułem, dla mnie, jeśli tytuł nie rozpoczyna frazy, jest zawsze "podsumowaniem" wyznania lirycznego, esencją wiersza.
Przyznam, że jestem zaskoczona odautorską wykładnią, szczególnie tym nowym ładem, bo czytam:

tam, dla równowagi, słaniały się drzewa.
zastawione ślady. w tym sęk: widać kłody. czuć zadrę pod skórą.
ergo zawracamy. rozstaj i trzy drogi. czwarta
jest pustą runą. kością ogonową.

Nie potrafię go "zobaczyć". A to niespodzianka.
Oczywiście to tylko mój problem. Dzięki, że zareagowałaś na moją próbę opisania wrażeń z lektury tego klimatycznego wiersza.

[anastazja]

Ciekawe frazy,

jeszcze nie pora
stygnąć

zerwij banderolę.

itd. - walka o życie. Wiersz do niejednego czytania. Przyznam, że trudny, aczkolwiek zapis i treść ciekawa. Pozdrawiam

[Gabriela]

Eka; teraz dopiero zrozumiałam. mówisz o siostrach wyrd - symbolizujących przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, dlatego trójka. błędnie uznałam, że chodzi o peelki. ja jednak nie personalizuję runy. zresztą - ona sama w sobie symbolizuje nie tylko karmę, ale i zupełnie nową drogę, możliwość. nawet jeśli przez lawinę paść mają drzewa. coś trzeba zburzyć.

[emcek]

cóż dodać dynamiczny,metaforyczny,najbardziej za Eką, skomentowała wg. mnie najtrafniej