modlitwa

[emcek]

121dfc36ffd8717d585359769d6aa433_max.jpg

za tych co nie potrafili ale chcieli dobrze
za wybaczenie wiecznie spóźnione
niebo niby dla wszystkich
dotyk nocą i uśmiech śpiącego
krzywdę która pozwala zrozumieć innych
haust wody i światło w tunelu na dnie rozpaczy
wiatr znad morza z aromatem wolności
przygodę życia z tysiącem pytań
i brakiem odpowiedzi na większość
za rany zdjęte z krzyża na ciele i duszy
które nie dają zapomnieć
mojego psa z nosem na kwintę
wyczytuje z moich oczu wieczorne nastroje
drzewa przede wszystkim brzozy
z nich wszystkich najbardziej niewinne

i szczyptę łaski
co nie zmieści się w dłoni
ani w sercu

[anastazja]

krzywdę która pozwala zrozumieć innych
haust wody i światło w tunelu na dnie rozpaczy
wiatr znad morza z aromatem wolności

piękne wersy

drzewa przede wszystkim brzozy
z nich wszystkich najbardziej niewinne

i te... ładna metafora - uwielbiam brzozy

puenta - jest dopełnieniem modlitwy. Lubię Twoje wiersze, są mi bliskie, wchodzą w moją skórę.
Pozdrawiam

[atoja]

własna modlitwa to jest o wiele więcej...

[Gloinnen]

za wybaczenie wiecznie spóźnione

To mnie najbardziej smuci i dotyka, jako opis wiecznego rozmijania się. Wybaczamy za późno i zostaje w nas gorycz, trucizna, gdy w zasadzie zniszczenie się w końcu dokonało, mosty zostały całkowicie popalone. Później zmienia się hierarchia wartości, punkt ciężkości, a nie da się przywrócić stanu zerowego.

A jeśli nam za późno wybaczają...? Gdy już nikomu nie zależy, gdy nie ma potrzeby, gdy Ale dawne zło, zwłaszcza nieodpuszczone, trwa, rozkrzewia się, meandruje. Mury, które między sobą stawiają ludzie, wrastają w nich samych.

Akurat dobrze wiem i o jednym i o drugim "spóźnieniu". Dlatego ten wers mnie zatrzymał.

Pozdrawiam,


Glo.

[eka]

Modlitwa za - to ważne.
Dopiero w poincie pojawia się modlitwa - o coś.

szczyptę łaski
co nie zmieści się w dłoni
ani w sercu

Piękny oksymoron szczypta co nie zmieści się w metaforycznym sercu.
Bardzo podoba mi się tak ubrany chwyt.

Jak również, w części pierwszej, poza pierwszymi wersami, wymienianie tych wszystkich elementów świata, które same modlić się nie mogą, a modlitwy są przecież jak najbardziej warte. Często je personifikujesz, dodatkowe to ich podniesienie.
Zdjęcie dopełnia tajemnicę i nastrój.
Piękny wiersz.

[lczerwosz]

wiesz, gdyby było więcej rymów, jakoś by było bardziej odświętnie. Tak pomyślałem, gdy usłyszałem "na kwintę-niewinne", nie niszcz tylko.

[emcek]

dziękuję wszystkim za chwilę, Eko, Ty wiesz więcej ode mnie

[Nula.Mychaan]

Zatrzymałam się najpierw na zdjęciu, jest piękne i tak ładnie wprowadza czytelnika w wiersz modlitwę.
Puenta powaliła mnie na kolana, absolutnie piękna