Zmarszczka

[Marcin Sztelak]

Świat więdnie tuż pod złudnym blaskiem miasta,
tańczę kadryla w parze ze świętym.
Od wszystkich możliwych dupereli.

Ślisko, więc mylę kroki, święty pobłażliwie
klęka. I gładzi grzechy,
pora uciekać.

W zaułki, podwórka, przedwcześnie postarzałe
parki. Tam nikt nie będzie szukał natchnień,
tym bardziej cnót kardynalnych.

Najwyżej rzygną śmiechem przez okno
– wystarczy podziękować bijąc pokłon.
Ewentualnie zasnąć z kamieniem pod policzkiem.

Mamrocząc: bez winy, ale rzucać, skoro już jestem.

[eka]

Zmarszczka na blasku złudnym?
Świetna pointa. Peel co prawda chce być nonkonformistą, ale czego jest we współczesności więcej? Cnót kardynalnych czy tego prawdziwego życia?
Trzymasz wysoki poziom, zawsze z zainteresowaniem czytam Twoje wiersze.
Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Bardzo mi się podoba Twój wiersz, puenta jest świetna