mój delfin

[iTuiTam]

• • • • mój delfin
        
        
        
        jestem ze szkła przeze mnie widzisz
        przeszłość i przyszłość daremnie wyrytą
        makiem liter wysypującym się z ciszy
        tragedie większe niż serce może unieść
        faliste dni i noce bez brzegu pamięci
        
        jestem z zieleni cienkiego listka
        dawno zaginionego drzewa co rosło
        za rogiem rozmarzonego domu
        w ogniu umykającego światła
        wnikam bez śladu jak oddech
        
        jestem ziarenkiem piasku w oku
        solą oceanu w oskrzelach delfina
        który śpiewem kusi w głąb snu
        na swojej poduszce umiera się
        najpiękniej jak twierdzi
        
        
        
        © iTuiTam
        2 XI 2012

[Alek Osiński]

Dużo dobrego w wierszu Elu, "bezbrzeżna pamięć" - wyborne,
przy okazji nasunęła mi się alternatywa dla puenty, ale to tylko
w ramach indywidualnego widzenia, rozszerzania pojęcia...

"na swojej poduszce umiera się piękniej niż twierdzi"

Pozdrawiam:)

[żakote]

O ile mi wiadomo, delfin jest ssakiem, który posiada płuca.

[Qń Który Pisze]

Myślę, że gdyby uporządkować te wersy, można by było osiągnąć jeszcze większy efekt, bo pomysł jest niezły.
Jesteśmy w każdym miejscu po trochu... w wodzie, ziemi i powietrzu. Pisakiem, solą i lzą oceanów
Można by śmiało powiedzieć, że jesteśmy i Tu i Tam

Dodano -- 11 lip 2014, 12:11 --

O ile mi wiadomo, delfin jest ssakiem, który posiada płuca.

Bystrzacha z tej żakote

[żakote]

By rozwiać wątpliwości "z tego żakote"

[iTuiTam]

Dużo dobrego w wierszu Elu, "bezbrzeżna pamięć" - wyborne,
przy okazji nasunęła mi się alternatywa dla puenty, ale to tylko
w ramach indywidualnego widzenia, rozszerzania pojęcia...

"na swojej poduszce umiera się piękniej niż twierdzi"

Pozdrawiam:)

Alku, dziękuję za komentarz.

Twoja puenta zaciekawiła. Jedna z możliwych, bo przecież co odbiorca, to inne spojrzenie.

[iTuiTam]

O ile mi wiadomo, delfin jest ssakiem, który posiada płuca.

Jest i posiada.

Dziękuję za obecność.

[żakote]

Pomyliłem skrzela z oskrzelami płucnymi

[anastazja]

jestem z zieleni cienkiego listka
dawno zaginionego drzewa

Po pierwsze kocham delfiny! Po drugie cudowne, świeże metafory. A po trzecie nie chcę wszystkiego cytować, ale wers wyżej i ten:

w ogniu umykającego światła
wnikam bez śladu jak oddech

Pozdrawiam Elu.

[Dorota Karin]

Ładna liryka, pozdrawiam