Drzemka o Warszawie

[haiker]

Nawiązując do http://www.osme-pietro.pl/wiersze-biale ... 15014.html
rozpoczynając być może cykl warszawski i trzymając styl kernowski

Czuję wiosnę,
świeci słonko.
błogo.

tylko jeden aspekt
problemów nastręcza.
tęcza.

jakoby znów stoi
a ja widzę przecież
że zgięta.

kolorowa podobno
a pod spodem
czarna.

[Alek Osiński]

jakiś aspekt lokalny mocno poruszony, to może powinni się
wypowiedzieć miejscowi, może tęcza na czarnym tle to faktycznie
jakaś specyfika warszawska, ja ją kojarzę akurat wolną od oskarżeń,
przeto i wiersza raczej nie czuję zmysłowo

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Chyba chodzi o tęczę na Placu Zbawiciela, ponoć symbol alternatywnych orientacji seksualnych.
Wzbudza kontrowersje z wielu powodów - po części estetycznych (bo jest kiczowata, zwyczajnie brzydka i szpeci otoczenie), po części światopoglądowych.
Wiele osób uważa za skandal promowanie określonego stylu życia (geje, lesbijki) i określonego typu seksualności - za publiczne pieniądze.
Lewactwo dla odmiany domaga się wszystkich możliwych wolności (ze szczególnym uwzględnieniem sfery obyczajowej, a jakże!).

[Alek Osiński]

Tęcza w połączeniu z Placem Zbawiciela i w dodatku jeszcze z czarnym tłem
to byłoby akurat intrygujące i wiele mówiące połączenie...

[Gloinnen]

Była podpalona przez jakieś skrajnie prawicowe młodzieżówki narodowe, ale została odbudowana ze środków publicznych (miejskich) i o to rozgorzała niezła rozróba. Chyba stąd czarne tło (rozumienie dosłowne), bo metaforycznie można różnie tę czerń tłumaczyć.

[Alek Osiński]

podpaliły? znaczy że była z drewna, czy jakiegoś łatwopalnego materiału,
metaforycznie, można by to wtedy chyba ująć

odbudowana tęcza
czerni palce

[haiker]

Przede wszystkim było to nawiązanie do purnonsensowego wiersza mówiącego o słoniu na Marszałkowskiej. Jako że tamten utrzymany był w stylu kernowskim (od L.J. Kerna) pozwoliłem sobie odpowiedzieć utrzymując temat i styl (dodatkowo, ze względu na osobę, która tamten wiersz wkleiła, pod kropce używają małych liter).

Problem jest (był) zdecydowanie medialny, nie pisałbym o aż tak lokalnym artefakcie. W wierszu nie ma czarnego tła, sama tęcza jako czarna. Dało się ją zapalić, bo na szkielet nałożone były (i są) plastikowe kwiaty, ich płatki. Obecnie podobno nasączone są jakąś substancją chroniącą przed podpaleniem.

Rzeczywiście - można odczytywać czerń jako kler, zgięcie-stanie jako ekshibicjonizm v. umiar (obojętne - religijny czy w klimacie LGBT) i takie tam. Oczywiście istotą wiersza, bez wchodzenia w szczegóły, jest możliwość dostrzeżenia w tęczy tego, czego się potrzebuje. Przychylają się do buddyzmu - ona nie jest ani dobra, ani zła. Ona jest. Cały problem to... ludzie?

[411]

Biore bez pierwszej zwrotki. Reszta kapitalna.
Tematu nie znam, bo ani mnie interesuje teczowa seksualnosc kleru, ani klarowna aseksualnosc czerni.

Ona jest.

I co tu duzo gadac?

Pozdrawiam,
J.

[Bożena]

wolę te prawdziwe tęcze- po deszczu- a ta warszawska- sztuczna i kłuje- no ale jest i tyle ostania strofa- daje możliwość interpretacji- pozdrawiam

[pietrek]

a mnie, jak kliknąłem w wprowadzającego linka
się ukazało: Nie masz uprawnień, aby przeglądać to forum.

na J.L.Kerna powoływałbym się ostrożnie;
rzeczony miał niezłe wyczucie rymu, rytmu
i smaku