żebrak

[emcek]

supernature13.jpg

kobieta pomyśli nie martw się
odkaszlnie co było niepotrzebne
lata leczą ze złudzeń tak już jest
nawet cisza się starzeje nabiera wody w usta

drzewa co noc wyższe
ślimak ma na skorupie tyle blizn
czy przemija wolniej

twoje dłonie i dotyk tam nikt nie dotarł
w miłości emocje drżą na wietrze

uformowany z deszczu nie wiem
która chwila ma większe znaczenie
nie przestanę się uśmiechać
z pewnym roztargnieniem gdy jest już
wszystko jedno

[haiker]

Świetna pierwsza, to odkaszlnięcie zwłaszcza. Ale cisza nabierająca wody w usta także prima sort. Wrzutka o latach leczących ze złudzeń mocno obniża lot tej cząstki.

drzewa co noc wyższe - bardzo dobre, niezależnie od tego, że chyba właśnie organizmy żywe rosną głównie w nocy. Gadka o ślimaku i pytanie egzystencjalne nadają niepotrzebnie sztywny charakter tej części.

twoje dłonie i dotyk tam nikt nie dotarł... to świetny tytuł tego wiersza.

W końcówce niepotrzebne skalowanie, pozostawiłbym tylko ostatnie dwie linijki.

[anastazja]

twoje dłonie i dotyk tam nikt nie dotarł

Z zainteresowaniem czytam Twoje wiersze - emcek
Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

fragmentami bardzo się podoba, chociaż nie wszystko...

końcówkę czytam akurat trochę inaczej, ale tak lepiej
akurat do mnie trafia...

uformowany z deszczu nie wiem
która chwila ma większe znaczenie
jednak nie przestanę się uśmiechać
z pewnym roztargnieniem skoro
jest już wszystko jedno

Pozdrawiam:)

[emcek]

dziękuję za komenty Anastazjo Alku

[haiker]

dziękuję za komenty Anastazjo Alku

I właśnie okazało się, że emcek nie wie, że ignorowanie czyiś komentów a podziękowanie za nie (to ostatnie wynika z kindersztuby) to dwie różne rzeczy.

[em_]

lata leczą ze złudzeń /
nawet cisza się starzeje /
twoje dłonie i dotyk tam nikt nie dotarł /
- te fragmenty najbardziej dla mnie,
pozdrawiam

[Henryk VIII]

Trafna ilustracja, mnie osobiście podoba się najbardziej ten fragment " drzewa co noc wyższe
ślimak ma na skorupie tyle blizn"
Pozdrawiam
H 8

[eka]

Żebrak - ślmak? Ano fakt, peel sam sobie wolno tłumaczy - i to jak melancholijnie, refleksyjnie, ze spokojem stoika w finale - meandry niespełnionego uczucia. I szuka analogii w metaforycznych porównaniach.

Emocje jak drzewa co noc wyższe, wiatr poruszy jej dłonie.
Ale się zamyśliłam, taki smutny spokój.

Bardzo...