Dominacja pięciopalczastych

[Marcin Sztelak]

Forma wyższa na skutek mutacji,
być może ameby śmieją się w kułak,
bo w końcu, co my tam wiemy
o wewnętrznym życiu ameb.

Z przeciwstawnym ku gwiazdom czekamy
na zlodowacenia. Czaszki przodków w jaskiniach
uśmiechają się sardonicznie: Taki klimat.
Jednak uparcie wierzymy w wszechświaty
i teorie wybuchów.

Ponadto zalążki, zasiane ziarna i ewolucje.
Od czasu do czasu coś nam się przyśni,
ale na szczęście mamy niepamięć.

W końcu zamkniemy bilanse w skrawku ziemi
– taka przeklęta / błogosławiona niepamięć.

[haiker]

Znacząca większość wiersza dydaktyczna, drętwa (o, homonim).

Ale końcówka
W końcu zamkniemy bilanse w skrawku ziemi
– taka przeklęta / błogosławiona niepamięć.

warta przemęczenia się lekturą poprzednictwa.

Jasne, że może niekoniecznie ten ukośnik i całe te ceregiele wyboru przekleństwo-błogosławieństwo.

[Adela]

co my tam wiemyo wewnętrznym życiu ameb.

- super!
Podoba mi się klimat wiersza, jakby nie z tego świata. Puenta z niepamięcią zapada w pamięć;)
Pozdrawiam,
A.