śniadanie u Tifany,ego

[emcek]

874849.jpg

w słońcu gdy dopisze pogoda
ośmielony bielą zębów
na chwilę lepszy
układem biorytmów

zależy w co chcemy uwierzyć
wiedza gasi pragnienia

miłość musi się zadowolić
miejscem w ostatnich rzędach
przewidywalnych emocjach

upraszczam znaczenia przekleństwem
drzewa schodzą z drogi

przez chwilę żyję
nabrzmiałą tętnicą

[coobus]

Tytuł zastanawia... Wyczytałem ostatnio, że śniadanie u Tifany,ego to nie to samo co kolacja u Sowy&Przyjaciele. Zapewne. Ale sorry, taki mamy klimat.
Doszukując się analogii z tytułem, przyjmuję wiersz taki, jaki jest. Czyli

[haiker]

Początek koszmarny, z racji i wyliczanki, i z przemiatania wiedzą i nadziejo-wiarą. Biorytm to wiedza, podobnie pogoda.

Coś zatliło w

miłość musi się zadowolić
miejscem w ostatnich rzędach

tylko, że jest to horrendalnie oderwane od poprzedzających nomen omen rzędów. A do końca jeszcze trochę.
Co znaczy "upraszczam znaczenia przekleństwem/drzewa schodzą z drogi" - no niewiele, jakieś uproszczenia chyba.

Końcówka trzyma ten niski poziom tętnienia na oślep, bez ładu i skladu.

[eka]

No tak, smutna przewidywalność, a gdzie namiętność życia w klimatach Tifany'ego?
Kontrast miedzy dobrym początkiem dnia a wolno sunącą rzeczywistością.

Świetne:

drzewa schodzą z drogi

przez chwilę żyję
nabrzmiałą tętnicą

Ile jest w tym naszej winy?