znam słowa które zmieniają ludzi w zwierzęta

[datura]

szukałam kogoś kogokolwiek
by móc poczuć swąd ofiary
włożyć dłonie w dogorywający żar
posypać czoło

to żadne oczyszczenie tym bardziej pokuta
pragnęłam tylko doświadczyć ciebie

moje zadrapania i siniaki goją się szybko
są zbędne skąd mogłeś wiedzieć

nie znasz słów które zmieniają zwierzęta w ludzi

[haiker]

Wprawdzie w trzeciej pojawia się żar, to
swąd ofiary ma coś z zapachu przestraszonego łupu.
Ofiara dosłownie się spala, ucieka, a nawet jeśli tkwi w bezruchu to cała płonie.

W drugiej wskazanie, że ofiara jest tylko środkiem (drogą) do celu. To znaczy w głąb siebie.

Trzecia jest przenikliwa:
moje zadrapania i siniaki goją się szybko
są zbędne skąd mogłeś wiedzieć

oczywiście poprzez jej drugą linijkę, w której peel piecze (tak, znowu ogień) dwie rzeczy naraz:
śmiech nad swoimi śladami widocznymi na skórze i nad naiwnością kogoś z otoczenia, może całkiem bliskiego.

Ostatnia linijka zabija niestety zawieszenie tego wiersza na tkliwych i pierwotnych strunach. Tym bardziej, że już jest w tytule, więc po co ją powtarzać? Dla niemot? (tak, wiem, że jest inny podmiot czy dopełnienie, ale o to chodzi).

[datura]

haiker- dzięki za wizytę, tym bardziej, że zawsze interesująco i przenikliwie interpretujesz moje twory.

Zastanawiałam się nad tą puentą dosyć długo, też mi troszkę zgrzytała, może za bardzo chodziło mi o zabieg stylistyczny, zamiast o treść. Jak sobie czytam ten wiersz bez niej, to rzeczywiście wydaje się mieć intensywniejsze odziaływanie.

[januszek]

zanim przeczytałem wiersz już wiedziałem co napiszę
a mianowicie:
proszę bardzo o słowa które zamienią "zwierzęta" z powrotem w ludzi.

myślę że są bardziej cenne z racji swej rzadkości występowania.

Dodano -- 19 wrz 2014, 15:13 --

a przynajmniej powinny takimi być


pozdrawiam

[eka]

Witaj, wywód peelki na tyle niejednoznaczny, że ofiarą może być zarówno ona jak i bohater, ten ktoś, ktokolwiek - i tu myślę, że stosując niejednoznaczność zaimkową obniżasz rangę owej znajomości. Może z poczucia winy wobec niego? Bo chyba jednak bardziej prawdopodobne jest czynienie z siebie zwierzęcia za pomocą słów, pointa na to wskazuje, a zatem ambiwalencji jednak nie ma.

Wiersz jest próbą introspekcji. Gra po trosze baśnią, mitem (Kirke zamieniająca ludzi w świnie), ale tutaj jest o tyle ciekawie, że peel dokonuje nieciekawej metamorfozy na sobie samym. To mi się podoba, mniej a priori upatrywanie agresji, nawet autoagresji w świecie zwierząt po ludzkich wyczynach.
Ciekawy wiersz, naprawdę.

[Hosanna]

ofiara
zostaje pieczołowicie wybrana
nie zna słów zamieniających zwierzęta w ludzi
gdyby zastosowywałaby te magiczne słowa
wtedy drapieżnik
nei mógłby poczuć że jest drapieżnikiem
odczarowana ( a może stworzona?) ludzkość w nim
odebrałaby zęby i pazury

ogarnęła empatią
czułością

ale przecież nie o to chodziło

[Fałszerz komunikatów]

Metafory religijne sugerują, że peelka traktuje swego męża / partnera ciemiężyciela niczym Boga.
Nie jestem psychologiem, ani kryminologiem, ale przypuszczam, że istnieją kobiety z syndromem ofiary, które doświadczyły przemocy w dzieciństwie, niekoniecznie na własnej skórze.

pragnęłam tylko doświadczyć ciebie - tak jakby peelka chciała być blisko peela, nawet za cenę "razów"... Puenta to przedstawieie tytułu w krzywym zwierciadle - to peelka jest tu zwierzęciem, tak wiernym swym zasadom i peelowi...A on jest drapieżnikiem...
Bardzo dobry wiersz! Umiejętnie dawkujesz emocje, które rosną od pierwszego wersu, powodując przygnębienie.
Brawo!

[Ewa Włodek]

Kirke? Zmieniająca ludzi w wieprze? To pierwsze skojarzenie, jakie miałam podczas lektury. Czytałam dalej i upewniałam się, że nie jest to całkiem niewłaściwe skojarzenie, wszak Kirke w wieprze przemieniała tylko tych, którzy byli im w jakimś sensie bliscy. Cóż, nieraz, a właściwie - przeważnie - ludzie bywają dla innych (ludzi i zwierząt) gorsi, niż zwierzęta. I taka atmosferę odbieram w wierszu, ale mogę nie mieć racji, rzecz jasna...

tak czy siak - intrygująco...
pozdrawiam serdecznie...
Ewa

p.s. "swąd ofiary" - mnie się kojarzy nie z ofiarą żywą, na którą się poluje, lecz z ofiarą martwą, składaną na całopalnym ołtarzu ofiarnym...

[Nula.Mychaan]

Bardzo ciekawy.
Skojarzenie z Kirke samo się narzuca, pierwsza strofa - swąd ofiary kojarzy mi się tak samo jak Ewie, odczytuje uzależnienie od oprawcy i jednocześnie zmianę ofiary.
Twój wiersz jednak trzeba dobrze przemyśleć, to nie jest na jedno czytanie

[Gajka]

Mnie się podoba puenta