pierdolety II

[Arti]

Tekst czasowo usunięty za wiedzą administracji.

[Gloinnen]

Ten wiersz mniej mi się podoba niż poprzedni. Mógłby to być ciekawy tekst, z równolegle opowiedzianymi dwiema osobnymi, choć zazębiającymi się historiami i bardzo ciekawą, uderzającą bezlitośnie po emocjach trzecią częścią. Interesujący jest też fragment o bibliotece, w moim odczuciu - najlepszy, najbardziej dopracowany, zawierający mnóstwo trafnych spostrzeżeń.
Natomiast - zaznaczam, że to subiektywna ocena - cały przekaz niestety Ci się rozlazł z powodu przegadania, powtórzeń, potknięć stylistycznych, których zapewne i tak nie dasz ruszyć, broniąc jak twierdzy, więc co mogę więcej powiedzieć? Szkoda dobrego materiału na wiersz...
A końcówkę odebrałam emocjonalnie, ponieważ chwilami odnoszę wrażenie, że mogłabym być jej adresatką. Wszyscy naokoło wiedzą, w jaki sposób Gloinnen rozprawia się bezwzględnie z utworami poetyckimi. Taka zimna, nieczuła krytyczka, która ma w nosie to, co przeżywa poeta, która profanuje jego uczucia, poniża go, wtyka mu nochal w sposób odczuwania świata i pisania o tym. No i gdzieś tam po drodze wylewa dziecko z kąpielą, gdyż nie dostrzega ukrytej w wierszu wrażliwej duszy, nie umie pochylić się ze zrozumieniem nad czytanymi wersami, potrafi jedynie - skopać. Generalnie opisujesz, Arti, bardzo głęboki rozdźwięk między odbiorcą (zwłaszcza krytycznym), który chciałby dopasować cudzą twórczość do własnych, dość ograniczonych koncepcji, a poetą, który w przypływie dojmującej szczerości postanawia po prostu podzielić się z całym światem swoim bólem, cierpieniem.

Wybrałam sobie z końcówki najbardziej poruszające cytaty, do których będę powracać, aby nie popaść w komentatorską megalomanię

nie wiesz co znaczy kłaść się na kartce i płakać

mój świat jest smutny przez takich skurwysynów jak ty

wystarczyło ich
kurwa przytulić tych podłych poetów wyklętych

Thx.

Ale może warto jeszcze w tym tekście podłubać?

Glo.

[Arti]

Natomiast - zaznaczam, że to subiektywna ocena - cały przekaz niestety Ci się rozlazł z powodu przegadania, powtórzeń, potknięć stylistycznych, których zapewne i tak nie dasz ruszyć, broniąc jak twierdzy, więc co mogę więcej powiedzieć?

rozumiem, że mam nie bronić swojego pisania bo po co?...

Dodano -- 28 gru 2011, 19:56 --

zamierzałem dopracować ów tekst, czytając jednak Twoją opinę, o tym, że bronię potknięć stylistycznych, postanowiłem jednak odpuścić.

[Gloinnen]

rozumiem, że mam nie bronić swojego pisania bo po co?...

Tego nie powiedziałam. Jako Autor, zawsze masz prawo...

zamierzałem dopracować ów tekst, czytając jednak Twoją opinę, o tym, że bronię potknięć stylistycznych, postanowiłem jednak odpuścić.

Napisałam:

Ale może warto jeszcze w tym tekście podłubać?

Uraziłam znowu? Nie chciałam.

Glo.

[Arti]

Uraziłam znowu? Nie chciałam.

nie uraziłaś ale i nie pomogłaś
czekam na podpowiedzi w sprawie tekstu
zobaczymy ile są warte

[Gloinnen]

Chcesz?

[Arti]

skoro napisałem, że czekam to chyba jasne

[Gloinnen]

OK, pomyślę...

[Arti]

myślałem, że wiesz...

[Gloinnen]

Nie chciałam Ci narzucać swoich koncepcji. W końcu w tekście jest wiele elementów, które dla Ciebie mogą być istotne, a dla mnie niekoniecznie, to delikatna sprawa... takie włażenie Autorowi z kopytami w zapis. Usiądę na spokojnie i pomyślę, tylko potrzebuję trochę czasu, bo nie umiem pracować "na łapu capu"...