mieszkanie wewnętrzne

[Adela]

Mieszka we mnie cień wielkiego stołu,
szkolny apel i pierwszy pocałunek.
Tłoczno, wspomnienia przychodzą i odchodzą,
niektóre nie zamykają za sobą drzwi. Przeciąg.
Nic z tego, nigdzie nie wyfrunie ten strach,
nieprzewidywalny jak piekło-niebo z papieru.

Mieszka we mnie szafa wypchana po brzegi miejscem,
z którego najlepiej widać wrzosowiska,
dom na drzewie, ciepłe mleko w kubku.
Tłoczno, obijają się o siebie upadki i siniaki,
dobre słowa, schowane na dnie pozytywki.
Bliska okolica serca.

[żakote]

Zafascynowany jestem Twoim wierszem.
Pięknie!

[haiker]

Dobre początki marniejące w miarę upływu.

Świetny tytuł

i

Mieszka we mnie cień wielkiego stołu,
szkolny apel i pierwszy pocałunek

oraz

Mieszka we mnie szafa wypchana po brzegi miejscem,
z którego najlepiej widać wrzosowiska,

Całość zaś to po trosze Hot Chocolate - It started with a kiss.

[Fałszerz komunikatów]

Przyjemnie się czyta - człowiek jako dom wspomnień tu nazwany "mieszkaniem", czyli zakątkiem w duszy.
Serce zabrzmiałoby kiczowato, ale ratuje go okolica, a co za tym idzie, spójność metafor.
A przeciąg w pociągu do wspomnień znamionuje, że peelka nie spodziewa się zwykłych obrazów, mają swą wartość która prowadzi do smutnych wniosków.
W drugiej strofie wersyfikacja sugeruje, że wspomnienia dotyczą matki, są ściśle powiązane z traumą.
W ostatniej strofie nie znalazłem dla siebie nic co mogłoby przykuć mą uwagę. Ot, same rekwizyty z szafy peelki.
No nic...

[eka]

mieszka we mnie cień wielkiego stołu,
(...) szafa wypchana po brzegi miejscem,
z którego najlepiej widać wrzosowiska,
dom na drzewie

Najbardziej

Krucha nostalgia, niepokój i mądra czułość w całości.

[coobus]

Odbiór taki, jak u poprzedników -

Mieszka we mnie cień wielkiego stołu,

Mieszka we mnie szafa wypchana po brzegi miejscem,

to przede wszystkim. Ale całość również, spokojnie mogę zabrać na chwile zadumy

[Adela]

Żakote - kłaniam się
haiker - wiesz, czasami dobrze i wypić ciepłą czekoladę, nie zawsze trzeba coś mocniejszego przywalnąć. To już kwestia gustu, kto co lubi, tu tylko obawiałam się, żeby nie wyszło płaczliwie;) a chyba nie wyszło.
Fałszerzu- rozumiem, z rekwizytami cudzych szaf, można nie być za pan brat.
eko - miło, że taki odbiór.
Coobus - ukłony:)
Wstawiłam wersję drugą, bez matki, aby nie było może zbyt nostalgicznie,tego się obawiam i tak się zastanawiam, tkóa lepsza. hmm
Pozdrawiam,
A.

[Berele]

Srebrny medal tylko, bo złoto wygrała Halina Poświatowska z "Mieszka we mnie chwiejny chronograf". Cień raczej nie mieszka, szafa - no ewentualnie

[Adela]

Berele, many thanx!:) Niezmiernie mi miło:)
Możesz proszę posłać ten wiersz Poświatowskiej, nie znam.
Pozdrawiam,
A.

[Berele]

Proszę

http://twice22.org/HalinaFAQ/WierszeWyb ... 5?poem=278