Piątek zamiast czwartku

[haiker]

Dramatyzując zauważyć przyszło:
zacisnąć dłoń by pisać
a oczy otworzyć
żeby widzieć

okularnicy mają lepiej:
lekko przymrużą i
albo widzą wiersz
albo otoczenie

Zygmunt chwyta w dwójnasób:
wciska piąstki w spojówki
i mamle coś w języku
do którego nikt nie ma rąk

a właściwie czasu

[Henryk VIII]

Dlaczego akurat Zygmunt?
H8

[haiker]

Bo Zygmuś jest nieadekwatne. Zygmunt ma porażenie mózgowe, a to poważna sprawa.

[eka]

coś w języku
do którego nikt nie ma rąk

a właściwie czasu


Ostatni wers doprecyzowuje przestrzeń znaczeń dwu poprzednich linijek, świetnych.
Bez autokomentarza chyba nie domyśliłabym się choroby, może zamiast dorosłego imienia - chłopczyk/chłopiec?
Oczywistość czynności daje wskazówkę wyraźnie, ale Zygmunt - myli.
Trudny temat, w dodatku wzbogacony refleksją strofy środkowej.

[Bożena]

Zygmunt chwyta w dwójnasób:
wciska piąstki w spojówki
i mamle coś w języku
do którego nikt nie ma rąk

a właściwie czasu

- po wyjaśnieniu wiem, że chodzi o Zygmunta dotkniętego porażeniem mózgowym więc teraz wszystko jasne- bardzo dobra ta strofa- mamle w języku do którego nikt nie ma rąk miganie jest dla wielu z nas obcym językiem-

[anastazja]

Smutny wiersz, a życie Zygmusia jeszcze bardziej. Pozdrawiam.

[Lucile]

Haiker, nawet bez czytania komentarzy, wiersz wbił mnie w fotel. Tak po kolei: pierwsza strofa - wprowadzenie, żadnych uczuć (we mnie), sympatię i powód do zastanowienia wzbudził we mnie tetrastych o okularnikach (znam to uczucie z autopsji), ale już wersy poniżej zmroziły mnie. Zygmunt i piąstki (czyli dziecko), ale dlaczego tak poważnie, serio - Zygmunt (to są moje wrażenia sprzed przeczytania komentarzy), wersy poniżej mówią o dramacie tego dziecka i rodziny. Pomimo ponownego wczytania się w te słowa nie dopuszczałam do siebie myśli o tragedii, jednak przyznam, nie wiedziałam, w którą stronę podążyć. Po przeczytaniu wyjaśnień i komentarzy - wszystko jasne. Wiersz zapadający w pamięć, robi wrażenie, mocny i dramatyczny - tym bardziej, że oszczędny w słowach bez przymiotników i niepotrzebnych epitetów. Gratuluję i serdecznie pozdrawiam. Lucile

[Adela]

Jest coś w tym wierszu co przyciąga. Dlaczego Zygmunt? - to mnie nie przekonuje.
Jednak cały wiersz ze swoją surowością jest ciekawy.
Pozdrawiam,
A.

[czochrata]

Dobry,przejmujący tekst!!!:rosa:

[haiker]

Ciekawe. Wiersz nie dotyczy porażenia mózgowego, nawet nie cierpień (domyślnie samego zainteresowanego) jeśli takie w ogóle są, ale komunikacji. Każdy skupia się na tym nieistotnym elemencie choroby i przez ten pryzmat nie zauważa tematu.