po długim spacerze

[iTuiTam]

• • • • po długim spacerze
        
        
        pytasz
        tak zwyczajnie
        czy boję się śmierci
        
        - nie ma się czego bać
        my nie umieramy
        
        odchodzimy tylko
        schodzimy z oczu
        z codzienności widoku
        za przerywaną linię
        wykresy pamięci
        ponad krzyk ociemniałych dłoni
        tam gdzie światło przenika
        dochodzi dojrzewa
        
        stajemy się
        szeptem
        ...........szeptem
        ......................szeptem
        
        
        iTuiTam
        8 X 2014

[czochrata]

z codzienności widoku

to nieszczęsliwa metafora,poza tym bardzo pięknie

[haiker]

Początek

pytasz
tak zwyczajnie
czy boję się śmierci

nawet nadpsuty bezpośrednim

nie ma się czego bać
my nie umieramy

nie przesądzał, że druga połowa wpadnie w koleiny, z których nie uwolni się do końca.

Przerywana linia? krzyk ociemniałych dłoni? no i "wisienka" - szeptem po trzykroć. To wszystko już było zbyt wiele razy, by samodzielnie utworzyć wiersz. Bliższe to jest pracy przeglądowej niż wierszowi.

[eka]

Myśli po spacerze.
Bardzo cichy, krzepiący i bezpośredni przekaz.

schodzimy z oczu
z codzienności widoku
za przerywaną linię

Schody z szeptem wyciszają do pogodnego milczenia ten wiersz.
Ledwo zarysowany ból.
Trzeba się umieć godzić ze śmiercią.