Bez marzeń

[anastazja]

dawniej świat nie miał marzeń
ale twój uśmiech
rozkwitał stokrotki

wyplatając wianki
myślą dotykałaś nieba
prosząc Boga o odpowiedzialność
za bose stopy

dzieci pamiętają
ból skrywający w mroku
widziały go w twoich oczach

[Alek Osiński]

ten świat nie miał marzeń
ale twój uśmiech rozkwitał stokrotki

w wianki wplatałaś myśli
dotykały nieba

prosząc o odpowiedzialność Boga
za bose stopy dzieci

pamiętają mrok skrywający ból
widziały go w twoich oczach

Sorki Ana, ale dość słabo do mnie trafia,
dlatego pozwoliłem sobie przerobić..

"świat bez marzeń
ale twój uśmiech
udziela się stokrotkom

w wianek splatasz myśli
dotykając nieba prosisz

Bóg nie dość odpowiedzialny
za bose dziecięce stopy
one nie dość odpowiedzialne

za niego chociaż ciągle bosy"



...oczywiście wariacja bez zobowiązań,

Pozdro...

[coobus]

ten świat nie miał marzeń
ale twój uśmiech rozkwitał

stokrotki w wianki wplatałaś
myśli dotykały nieba
prosząc o odpowiedzialność Boga
za bose stopy dzieci

pamiętają mrok skrywający ból
widziały go w twoich oczach

Wybaczysz, że przeszeregowałem? Tak jest mi łatwiej i czytelniej. Teraz widzę, za co chcę Cię czytać i chwalić.
Ale ten szyk tylko na mój użytek, Ty zachowaj swój, nie czepiam się go, autora wizja rzecz święta.

Kwiatuszek dla Ciebie, Ana

[anastazja]

Alku, coobusku - wczoraj miałam jakieś zawirowania Nie tylko tutaj z resztą. Ale dziękuję, że byliście. Naniosłam poprawki. Pozdrawiam serdecznie.

[Fałszerz komunikatów]

Poświęcenie matki z miłości do dziecka. Myślę, że chodzi tu o jakąs formę żebractwa.
Smutny obrazek, choć nie powiem, brakuje mi jakiegoś mocnego fragmentu poza puentą, która jest niezła

[Bożena]

wersja Coobusa- bardziej uporządkowana

nigdy za wiele takich wierszy-

[eka]

twój uśmiech
rozkwitał stokrotki

Metafora, która mimo lekkiego sprzeciwu językowej poprawności - budzi uśmiech, rozjaśnia.
Dobrze, że czas bez marzeń już minął, prawda?

[anastazja]

Myślę, że chodzi tu o jakąs formę żebractwa.

chyba do Boga. Pozdrawiam.

wersja Coobusa- bardziej uporządkowana

- zapewne Bożenko, ale nie chciałabym kopiować wszystkiego. Dzieki.

Metafora, która mimo lekkiego sprzeciwu językowej poprawności - budzi uśmiech, rozjaśnia.

dlatego jej nie poprawiłam. Mnie się też podoba. Dzięki eka.

[Hosanna]

podoba mi się ten uśmiech co rozkwita stokrotki
chciałoby się mieć taką moc



a dzieci dobrze wiedzą że w tym co przyjdzie i tak jest tajemnica
ona może rozgrzeszyć
i utulić
i zakwitnąć stokrotki

[anastazja]

i zakwitnąć stokrotki

- dzięki Hosanna