Park Ujazdowski

[coobus]

 
oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
 
zakołysały się kasztany
pierwsze zielonobiałe krople zapachniały kurzem
zalustrzyły w tych oczach majowymi dniami
 
to miasto umierało kiedyś stojąc
tak jak zwykły umierać drzewa
potem padło pod ciosami
zapłakało
poszarpane kulami kasztany też płakały
drzewa wypalają się podobnie jak ludzkie ciała
choć można powiedzieć że jest odwrotnie
że to ludzie palą się jak drzewa
wybarwiona zieleń dogasa tym samym kolorem
co spopielone włosy
wypalone ciała i dusze
zaślepione oczodoły
 
czołgając się z połamanymi kończynami
miasto strząsnęło z siebie zwęglone wczoraj
otarło osmolone wilgotne powieki
spojrzało na słońce które było świadkiem
wszystkich zbrodni tego świata
w niezrozumieniu ludzi
uparcie doskonalących przez tysiąclecia
sztukę zabijania
 
zakołysały się kasztany
zasklepiły dach szerokiej alei
w ich zieleni krył się uśmiech i smutek
 
oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
nie w nich szukać odpowiedzi na pytania
których nie zadaje się w parkach
wyrosłych z popiołów
 

[Fałszerz komunikatów]

Warto pamiętać, że oczy parkowych ludzi mogą być jasne, bo ktoś w przeszłości zawalczył o to, by miasto nie umarło tak jak tysiące innych miejsc - bez rozgłosu. I parkowi ludzie powinni o tym pamiętać.
Pierwsza strofa mdła, ale już w drugiej zaczynasz mocnym fragmentem o umierającym mieście.
Moim zdaniem są w tym wierszu lepsze i gorsze momenty. Czasem pojawiają się niezrozumiałe określenia, takie jak powieki miasta, czy fragmenty mniej ciekawe jak te o słońcu, które było świadkiem, czy zbyt oczywiste jak te o doskonaleniu przez ludzkość sztuki zabijania.
Jako całość bardzo elegancko, tylko mam wrażenie, że czegoś jest za dużo w tym tekście, być może przegadałeś
Puenta genialna!

[Alek Osiński]

oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
nie w nich szukać odpowiedzi na pytania
których nie zadaje się w parkach
wyrosłych z popiołów
 

mądra konkluzja...

[coobus]

czegoś jest za dużo w tym tekście, być może przegadałeś

Rozumiem Twoje odczucia przy lekturze wiersza. Ja też mam uczucie niedosytu. Jak w przypadku wielu innych wierszy, przerobiłem inicjowany wątek, a to zawsze osłabia siłę pierwszej myśli. Gdzieś tam mdły, trochę przegadany... w to wierzę. Mogę polemizować z Twoją uwagą "niezrozumiałe określenia, takie jak powieki miasta", tu mnie nie przekonujesz. Miasto może mieć powieki, potrzaskane kolana, spopielone włosy, może nawet jeździć na rowerze, bo taka jest siła wiersza. Powinna być. Ja akurat wykazuję się taką naiwnością, wierząc w magiczną moc słowa.
Ale ta długość, prostota przekazu trącająca mdłością i przegadaniem... to też, jak w każdym wierszu, sprawa oczekiwań. Ten wiersz mnie może nie zachwyca. Został napisany na konkurs tematyczny, dlatego poszedł akurat w tę stronę, a pisałem go w dniach rocznicy powstania. Mie nie zachwyca, ale zachwycił jury Mazowieckiego Konkursu Literackiego, gdzie oceniono go bardzo wysoko. Był wiodący w zwycięskim zestawie. To jednak sprawa oczekiwań odbiorcy, często to podkreślam w komentarzach. Każdy z nas oczekuje czegoś innego.
Twoją ocenę szanuję, rozumiem.

Alku, zasiadłem do kawy, dziękuję

[em_]

Mam jedno malutkie zastrzeżenie - słońce bywało świadkiem wszystkich zbrodni - jeśli bywało, to chyba nie można powiedzieć, że wszystkich.. Albo - było - albo - wszystkie - wyrzucić

[Fałszerz komunikatów]

Może problem tkwi w mojej wyobraźni, gdyż nie potrafię sobie zwizualizować tych powiek? Może zechciałbyć wcielić się w rolę przewodnika i mnie na nie naprowadzić ?
Trochę mi przykro, bo zwróciłeś uwagę jedynie na moje zastrzeżenia

[coobus]

Trochę mi przykro, bo zwróciłeś uwagę jedynie na moje zastrzeżenia

Nie, nie, zapewniam. Resztę też zauważyłem i dziękuję za całość. To były tylko odpowiedzi na zaprezentowane uwagi. Tych powiek Ci nie przybliżę, to jednak musiałbyś sam dostrzec oczami wyobraźni. Bo każdy zobaczy je inaczej, jeśli zechce je zobaczyć. I naprawdę dziękuję za wyłapane konkrety, zresztą nie uciekam od nich, rozumiem Twoje racje. Spojrzenie na całość mamy podobne. Nie zafałszowałeś.

jeśli bywało, to chyba nie można powiedzieć, że wszystkich.. Albo - było

Tak, to prawda, tego niuansu nie wyłapałem. Wiersz miał swój debiut drukiem, może nie powinienem go zmieniać, ale niech tam... ten jeden wyraz mogę. Dziękuję za podpowiedź.

[em_]

Proszę

[iTuiTam]

oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
...
oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
nie w nich szukać odpowiedzi na pytania
których nie zadaje się w parkach
wyrosłych z popiołów

Narracyjny wiersz, bliski temu, co nazywam proezją.

Oczy parkowych ludzi mają w sobie spokój i park

serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

oczy parkowych ludzi są jasne i dobre
nie w nich szukać odpowiedzi na pytania
których nie zadaje się w parkach
wyrosłych z popiołów

Jak mądrze i pięknie kończysz coob. Twoje wiersze mogą być dłuuuugie i tak będę lubić je czytać.
Pozdrawiam.