Samoloty z papieru

[Marcin Sztelak]

Zapalam trzy świece, jedna za spokój,
później następne.

Natarczywe miganie horyzontów, potrzaskane
lustra odbijają wszechświaty.
Na drugim planie miasta, podobne do Babilonu.

I karawany kupców – złoto, mirra, kadzidło;
ofiarowanie, stąd do brzegów Atlantydy.
Zatopionej ze względu na dziurę
pod linią wodną.

Tymczasem szurają bose stopy wędrowców.
Na drodze do Rzymu rozkrzyżowani,
tu i ówdzie na poboczach.

Śmierć podobno jak chleb, ale w to nie wierzą
pielgrzymi spijający miód modlitwy.
Na zakąskę manna.

Na rozcięciach szlaków kramarze sprzedają
odpuszczenie, w jaskiniach chłód i wspomnienia.

Świece zgasły, znów zdobyty Babilon płonie.

[Alek Osiński]

stąd do brzegów Atlantydy.
Zatopionej ze względu na dziurę
pod linią wodną.

- pływająca Atlantyda
pojawiająca się tu i tam jako latający holender,
to ciekawe podejście, trochę jako biegun chyba
dla jaskini filozofów - "znów zdobyty Babilon płonie"
to dobre, bo znaczy, że właściwie do wszystkiego
trzeba się na nowo zdobywać...

[eka]

Tytuł intryguje. Cywilizacje, płonące jak papierowe ptaki. Babilon - symbol zmian, nawarstwiania się kultur i początków nowych nacji.
Zawsze jako jednostka i społeczeństwo zdobywamy wszystko od nowa i tracimy.
Spokój - rzecz deficytowa, stan krótkotrwały.

To najbardziej:

Natarczywe miganie horyzontów, potrzaskane
lustra odbijają wszechświaty.
Na drugim planie miasta, podobne do Babilonu.