ignium ascensionem

[alchemik]

akceptowały ją psy
przez podniesienie tylnej łapy

strojna w szare tynku wspomnienie
zapragnęła zapomnieć
o swoim niskim pochodzeniu
czynszowym

przybrana w nową szatę
model Dejaniry
rozbłysła u schyłku dnia
niepokojącym pięknem rozkładu
płomienne firanki rzęs
strzeliły z powiek w kształcie białych krzyży

osłonięta woalem dymu
odeszła
wraz z oszalałym krzykiem matki
tuląc w ciepłych objęciach
pozostawione w ogniu…

J.E.S.

[Gloinnen]

U-uu, mocne.
Ale dobre.

Zmieniłabym tylko "szare tynku wspomnienie" na "szare wspomnienie tynku", lepiej brzmi.

Całość - napisana bardzo obrazowo. Metaforyka udanie zbudowana - a szata Dejaniry jest świetnym elementem scalającym nawiązania z kilku różnych rzeczywistości. Przemyślany tekst.

Pozdrawiam,


Glo.

[Lucile]