instrumentalnie

[alchemik]

och violo violino!
cudna wiolonczelo
znów czarujesz kształtem
palcami więc muskam te biodra
wysmukłe gorące i gładkie

gryf lekko ujmuję czując
struny drżące
z twoich włosów miedzianych
splecionych tysiąca

splatałem do rana a ty tylko drżałaś
z pokorą znosiłaś chciwe dłonie moje
cierpliwie czekając kiedy cię nastroję

znienacka przekornie
trącam struny spięte
srebrzyste arpeggio
wybrzmiewa w noc śmiechem

wśród echa dzwoneczków
wraz z tobą wibruję
i pewnie bez trwogi
smyk garścią ujmuję

błyszczący poświatą świeżej kalafonii
niech zabrzmi muzyka
niech ciszę rozgoni

uciąłem od ucha
a świat się zasłuchał i w krąg zawirował
do tańca natychmiast ruszyła podłoga

z początku kawałek dostojny
wolniutki
nim dotknę zgadujesz
i znasz moje nutki

wpierw w górę oktawę
i na dół o kwintę
wibruję wraz z tobą
przyciągam na chwilkę

i nagle spod piersi wtóruję ci śpiewem
i w tańcu zatracam trzymając w ramionach
ty wznosisz melodię za chwilę spełniona

aż cisza się w końcu tych kwileń
przelękła
jęknęłaś załkałaś
jakby struna pękła

omsknęła się ręka

i strugą gorącą
w twoje wnętrze tryskam
to serce rozprysło w okruchach
jak kryształ

samotnie w kąciku podśpiewuję solo
gdzie jesteś violino?
tak tęsknię
och Violo!

J.E.S.

[oskari valtteri]

fajne, ha, czytelne i z pomysłem.

jedno co mi się zasugerowało to poniższy dwuwers z dodatkowym "o" i bez jednego "o" - czyli zamiana miejscami:

"błyszczący poświatą świeżej kalafonii
niech zabrzmi muzyka niech ciszę rozogni"

byłoby całkiem w temat i klimat, tak myślę.

[alchemik]

Dzięki, to literówka, miało być rozogni.
Choć popatrz, niby literówka, a wyszło z sensem.

Dzięki.