nowe szaty króla

[alchemik]

bez pożegnania

pierwsze odeszły brzemienne smutkiem obłoki
wylewać łzy nad odległym oceanem

ich śladem odpłynęły strumienie
w przestrzeń i w głąb

płowiejąc bladoniebiesko
zawstydziło się niebo

próbowałem zatrzymać ptaki

kiedy opuszczały mnie motyle
niemal zapomniałem już…

w rozedrganym powietrzu tworzę miraże
tego co
było byłoby nie będzie mogłoby być

śniąc o szatach króla
przed świtaniem

marznę w poświacie gwiazd
przesuwając dłonią
po oszronionym nieobecnością posłaniu

w południe

spalam się w blasku słońca
rozsypuję powoli na biliony kryształków

możecie nazywać mnie pustynią

J.E.S.

[januszek]

czytam bez rozdzierania szat:
bez pożegnania

pierwsze odeszły brzemienne smutkiem obłoki
wylewać łzy nad odległym oceanem

ich śladem odpłynęły strumienie
w przestrzeń i w głąb

płowiejąc bladoniebiesko
zawstydziło się niebo

DRZEWA UMIERAJĄ STOJĄC

próbowałem zatrzymać ptaki




możecie nazywać mnie pustynią



*
ale nie musisz się mną sugerować

[anastazja]

próbowałem zatrzymać ptaki

- ładne

i to:

marznę w poświacie gwiazd

w rozedrganym powietrzu tworzę miraże
tego co
było nie będzie mogłoby być bez byłoby, tak czytam.

Pozdrawiam