to jak splunąć

[she]

krystalizuje się zawsze na końcu języka
ostre krawędzie drażnią niepewne wargi

już otwieram usta z myślą
że podam bezboleśnie
na śliskiej ślinie
a może po prostu splunę

ale po chwili brakuje tchu
przełykam
powoli staję się stalaktytową jaskinią

[alchemik]

Najlepiej spluwa się przekleństwami.
Nie ma co ich łykać, bo są gorzkie.
Że nie wypada? A chuj z tym.

Wierszami wcale się tak łatwo nie spluwa.
Ja je gromadzę w glowie, te nie napisane, może kiedyś nimi splunę, jak się nie otorbią, a ładnie przepoczwarzą w motyle.
Nabawisz sie wrzodów żołądka od tych stalaktytów i stalagmitów.

Słowa to skrystalizowane myśli.

W sumie nawet dosyć ładnie.
Ciekawa metaforyka.

[oskari valtteri]

bez "czasem" i "po prostu" - tak mi jakoś lepiej się czyta, wyraziściej.
fajnie.

[eka]

Sprzeciw, mocna odraza, którą podmiot chciałby zwerbalizować, ale chyba bardzo niekomfortowo czuje się w takiej sytuacji.
To trudne dla niego, a więc połyka ostrze. Milczy, milczenie narasta jak stalaktyt. Zimna samotność prawdy.

Opuściłabym: śliskiej - z powodu fonetycznego. Niekorzystna zbitka: śliskiej ślinie.
Śliskość to półśrodek w sumie, mam wrażenie, że tu działa jako analogia do nieszczerości, fałszu. Może faktycznie postawić sprawę na ostrzu noża, będzie uczciwiej.
Pozdrawiam, She.

[she]

Dziękuję serdecznie gościom za odwiedziny i podzielenie się refleksjami i uwagami

Tak... właściwie "czasem" jest niepotrzebne, a nawet bez niego fraza jest bardziej wyrazista:)
"na śliskiej ślinie" - zestawiłam z rozmysłem, żeby oddać wrażenie pośśśśślizgu, łatwości dokonania czynności, więc chyba tak pozostawię.

Dziękuję i pozdrawiam:)

[Ewa Włodek]

ano, peel stający się stalaktytową jaskinią, czyli jakby - skamieniały, skostniały wewnętrznie, duchowo, a to z powodu tego, co się w nim nagromadziło nie znalazłszy ujścia na zewnątrz (może negatywne emocje - interioryzowane zbyt długo, by dalo się je pozytywnie przetransmutować?)...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[she]

Coś w tym rodzaju Ewo
Bardzo dziękuję za odwiedziny:)

[lczerwosz]

krystalizuje się zawsze
na końcu języka
krawędzie ostre
drażnią niepewne wargi

dyskretnie usta otwieram
z myślą że uda się
jakoś bezboleśnie
po śliskiej ślinie

ale brakuje tchu
świństwo połykam
staję się potem
stalaktytową jaskinią

lepiej po prostu plunąć

- ja bym napisał inaczej

przetransmutować?)

to pochodzi od transmisji smutku? Smutasowanie?

[alchemik]

krystalizuje się zawsze
na końcu języka
krawędzie ostre
drażnią niepewne wargi

dyskretnie usta otwieram
z myślą że uda się
jakoś bezboleśnie
po śliskiej ślinie

ale brakuje tchu
świństwo połykam
staję się potem
stalaktytową jaskinią

lepiej po prostu plunąć

- ja bym napisał inaczej

przetransmutować?)

to pochodzi od transmisji smutku? Smutasowanie?

Oj, muszę zapamiętać to znaczenie przetransmutowania, jakem alchemik.

[Ewa Włodek]

Ewa Włodek pisze:
przetransmutować?)
to pochodzi od transmisji smutku? Smutasowanie?

transmutacja to - najogólniej mówiąc - przetworzenie materiału gorszej jakości w materiał lepszej jakości jak choćby przetworzenie ołowiu w złoto, jak czynili alchemicy (ponoć). A bardziej serio:
1. przekształcenie jednego pierwiastka w inny podczas, np. tak zwanych przemian jądrowych
2. przemiana, przeistoczenie, przeobrażenie

i uśmiech
Ewa