symbioza

[ej_ty]

mieszkam na ulicy bezdomnych
wierszy, które mówią weź mnie,
rozbierz i sponiewieraj.
płacę sobą, regularnie się sprzedaję
za grosz weny.

jestem poetką, żyję w kartonie,
nie dbam o jutro.
po cichu regularnie przełykam wersy,
które nie zdążyły nabrać
sensu.

tak żyję, tak jem.

piję, gdy pada
w konwulsjach ostatnia myśl
każdej nocy.

taka ładna dziewczyna,
a takie brzydkie wiersze.

ropowiersze.

i na nic bandaż, na nic spirytus,
gdy pod paznokciami
rozmnażają się bakterie.

[eka]

Ej_ty! Witaj na Ósmym.

Tylko pozazdrościć, Poetko. Takie sprzedawanie ma sens. I pal licho ropę z bakterii.
Jest jeszcze jedna możliwość, która zmienia interpretację. Podmiotem wcale nie jest Autorka.
W liryce maski - wiele wtedy ciepłej ironii.
Pozdrawiam.

[zimny grog]

taka ładna dziewczyna,

Wierzę na słowo, reszta wiersza robi wrażenie in plus napisany z zębem, ma cechy typowe dla osobowości autora konsekwentnie konsekwentnego w swojej wizji twórczej.

[Fałszerz komunikatów]

Właśnie, może zbyt jesteś konsekwenta, bo jednak kartony nie kojarzą mi się z niczym, poza dosłownie rozumianą bezdomnością i z Małgorzatą Kożuchowską
I gdzie tu jest podział na potrzeby klienta - kurtyzany? Bo z jednej strony wiersze domagają się w dość charakterystyczny sposób zainteresowania, a z drugiej mamy pożądliwą peelkę Za grosz weny - fajny fragment, taki wieloznaczny, super
I nie wiem, czy na pewno peelka musiała się przyznawać do tego, że lubi tworzyć poezję Moim zdaniem niepotrzebnie tłumaczysz to, co Czytelnik mógłby śmiało wywnioskować.
Później mamy jednowersowe wyznanie peelki, jak dla mnie zbyt górnolotne.
Cudna wersyfikacja w czwartej stofie
W piątej masz cytat, chyba, że peel sam siebie wychwala, ale jego zapis powinien być za pomocą kursywy
Tak, ręce świeżbią, by pisać, poeci tak mają

[karolek]

.

[coobus]

Witaj poetko, żyjąca w kartonie. Gdybym napisał, że podobasz mi się, to pewnie bym skłamał. Masz zasznurowane usta, to trochę odstrasza, choć byłabyś pewnie idealną żona. Ale Twój wiersz polubiłem. Bo przy całej mojej perwersji pociągają mnie wiersze, które mówią weź mnie, rozbierz i sponiewieraj. Chętnie poczytam kolejne. Bo w tym jest ta iskierka, która zapala ciekawość i oczekiwania. I za ten wiersz kwiatek ode mnie, nie wiedzieć czemu w takim kolorze