Moratorium na grzechy główne

[Marcin Sztelak]

Zaczynam wielką łazęgę próbując ominąć
nasze miejsca, cóż kiedy one są we mnie,
tuż pod powieką.
Tkwią jak kleszcz.

To pewnie minie – za parę lat,
tylko że nie mam czasu
by zapominać.

Z ostatnim odciskiem twojego policzka
na materacu ciężko jest zasnąć.
Więc modlę się o wspomagacze i niepamięć
snów.

Jednak wszystko jest inne,
nawet słońce umiera i zmartwychwstaje inaczej.
Łzy wypłukują twoje słowa,
czasami na papier,

częściej osiadają na szybach tworząc mozaikę.
Przez którą nic nie widać
– błogosławiona ślepota i raj
wyrzucony w błoto.

Dobrze, że szepczesz: jeszcze będzie
pięknie.
Dobrze, nawet jeśli tylko się tak wydaje.

[coobus]

Za słowa wypłukane na papier

Ciężko zasnąć z takimi myślami, ale każdy z nas zapewne musiał sobie jakoś z podobnymi radzić. W chwilach, kiedy

nawet słońce umiera i zmartwychwstaje inaczej.

Ze świątecznym pozdrowieniem