cudowanie

[Pier]

ogólnie ludzie bolą
dając sobie mniej więcej
tyle ile nie potrafią
upolitycznić i wytłumaczyć
zapotrzebowaniem na chwilę
na do widzenia i na szczęście

osobiście jeszcze bardziej
od głośnego jest na porodówce
do już go nie ma przy stole
bolą znikając za widnokręgiem
tego co sobie o nich wymyśliłem
między innymi słowami

świat przecież być może
miejscem przypadkowych prób
i błędów o wiele bardziej
nie da się uniknąć dopóki
będziemy na obraz i podobieństwo
patrzeć jak na cud

a poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia
przez słowa badając ile zostało
w człowieku nadziei na więcej
i wyżej wymieniony cud

[anastazja]

a poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia
przez słowa badając ile zostało
w człowieku nadziei na więcej

Ta strofka mi się podoba - bez ostatniej.
A ludzie cóż? Wszyscy cudujemy mniej, lub bardziej. Taka nasza natura.
Pozdrawiam Pier.

[iTuiTam]

ogólnie ludzie bolą
dając sobie mniej więcej
tyle ile nie potrafią
...
świat przecież być może
miejscem przypadkowych prób
i błędów o wiele bardziej
nie da się uniknąć dopóki
będziemy na obraz i podobieństwo
patrzeć jak na cud

a poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia
przez słowa badając ile zostało
w człowieku nadziei na więcej
i wyżej wymieniony (cud)

Powinnam była zacytować całość, ale wybrałam skrawki. Podoba mi się gra słów i przerzutnie w wierszu, jego klimat.
Otwierający wers, zmieniający znaczenie czasownika 'boleć' jest bardzo ciekawy.

Jedna 'marudka': czytam bez ostatniego słowa.

serdecznie
iTuiTam

[eka]

poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia