Marazmy

[Marcin Sztelak]

Na świat wypłynął wraz z agonalnym krzykiem
sąsiadki z naprzeciwka.
Tylko stara baba spod śmietnika mamrotała:
To znak, zapowiedziane przyjście.

Później już tylko tracił na wartości,
wprost proporcjonalnie do przyrostu wagi.
Pierwsze papierosy, alkohole, kobiety,
w sumie niewarte odnotowania.

Noc jaśniała w dzień raz za razem,
rytm wybijały umierające kalendarze.
Nie działo się nic, a przynajmniej
godnego uwagi.

W dniu pogrzebu zapadł się grób
sąsiadki z naprzeciwka.
Tylko stara baba spod śmietnika mamrotała:
To znak, zapowiedziane odejście.

[eka]

To mi się czyta, jak nieustająca apokalipsa naszego życia - marazmem.
Codzienność, żadne proroctwo.
Ale tu czytelnika dołujesz. A przecież każdy wschód słońca godny jest uwagi, bo kiedyś do nas nie podejdzie.

[Ratana]

Przygnębiająco o ludzkim życiu. Widzę tu wielkie nadzieje pokładane w dzieciach, które nie chcą się stać tym, kogo byśmy potrzebowali. Ludzkie życie nie jest niczym wyjątkowym, rodzimy się, popełniamy błędy, umieramy. I w zasadzie nie dzieje się nic, nie zmienia to nic.
Podoba mi się : )

[Alek Osiński]

Dobry, chociaż faktycznie dołujący, postrzeganie zależy jednak
mocno od nastawienia;)

Czytam osobiście bez trzeciej strofy, odstaje trochę in minus

Pozdrowienia