Droga

[eka]

Ty.
Świt w zanadrzu, lustro studni i zmierzwione dno, mocno
bądź o siebie opartym; przynieś mi zapach ubogiej łąki,
pestkę dzielonego bólu, zbutwiały liść, bo kiedyś
przejdziesz

jak ja,
przybysz spod szelestu symetrii, z polami,
do których nie dotrzesz, starszy o eony, w walce
o zaistnienie granic, w rojowiskach bez pszczół,
z lotu, bez zanurzania – Obejmujący.

[Alek Osiński]

Pierwsza bardzo mi się podoba, w drugiej szczerze mówiąc
trochę się gubię, "szelest symetrii" trochę ciężki jak dla mnie
do wyobrażenia

Pozdrawiam:)

[karolek]

.

[eka]

"szelest symetrii" trochę ciężki jak dla mnie
do wyobrażenia

Szelest latających równań...

Ponure takie, ale podoba się, ma jakiś tam urok.

)))))

Dzięki, Panowie.

[oskari valtteri]

ciekawa forma, jak dla mnie "inna" niż ta, z którą obcuję na codzień.
warsztatowo raczej jak dla mnie w porządku - no może z wyjątkiem tego przymiotnika przy studni ze względu na fonetykę.
może "potarganej" albo "zwichrzonej"......?
pozdrawiam.

[eka]

z wyjątkiem tego przymiotnika przy studni ze względu na fonetykę.
może "potarganej" albo "zwichrzonej"......?

Nie mogę zmienić, ale bardzo dziękuję za uwagę. To przymiotnik odrzeczownikowy. Mierzwa ma swoje konkretne odniesienie i zależy mi na nim nie tylko, ale również jako opozycji do lustra studni.

[iTuiTam]

...
przejdziesz

jak ja,
przybysz – obok szelestu symetrii, z polami...

Banalnie określę: piękny wiersz, Ewo.
Taki do pozazdroszczenia, dobrego pozazdroszczenia.

Metafora: szelest symetrii, bardzo mi przypadła do wyobraźni.

Symetria, uznawana za przejaw harmonii i piękna w naszym świecie, nie jest idealna. Jej linia podziału, graniczna kreska nie jest prostą bez skazy. Punkty graniczne przenikają się, przechodzą, wędrują w różnych kierunkach.

(Wiem coś o tym, gdy patrzę na piksele. )

[emcek]

no no i tęsknotę, czymże życie bez niej, można tak pięknie opisać, nie rozdziobię wiersza po prostu czytam i czuję

[anastazja]

Każdy ma jakąś swoją drogę do przebycia. I każdy nią idzie. Z wyrazami "zazdrości" - eka

[Fałszerz komunikatów]

Często pojawia się u Ciebie motyw studni, Ewuniu. Rozmowa dusz - przybyszów która przypomina przesłanie. Na Ziemi każdy z nas tak naprawdę jest przybyszem, bo jesteśmy tu tylko na chwilę. Studnia to inny wymiar w którym peelka się przegląda, peel ma przejść do jej wymiaru.Peelka nawołuje adresara apelu by znalazł oparcie w sobie, by miał siłę na dalszą wędrówkę.
Jak dla mnie za dużo określników masz w tym tekście. Te akcesoria, które peela ma ze sobą przynieść, jako dar dla peelki, skojarzyły mi się z ocalałymi wspomnieniami - zarówno tymi pięknymi, jak i gorzkimi.
Szelest symetrii skojarzył mi się z przemijaniem i jego konsekwencjami, a także stykaniem się na co dzień z podobieństwem wspólnie spędzonych chwil. Wyklarował mi się tutaj obrazek wędrującego peela, który z każdym krokiem jest bliżej adresata monologu.
Starszy o eony, czyli pełen wspólnych doświadczeń, którymi pozazmysłowo dotyka peelkę.
Trudny wiersz, nie wiem czy dobrze go odczytuję. W każdym razie będę tu wracał