pieśń żałobna -kruki

[Napoleon North]

ktoś zaświecił światło
słychać dzwonki w uszach
bez ironii sen morfeusza

rozrusznikiem znów
tak bez stada słów
lakoniczny śmiech

utkwił w oczach ci
aż spłynęły łzy
i opadła z cierni
korona

utopiony w krwi
żądasz swojej czci
miłosierdziem obarczasz
nas

aż po wieczny czas
przebacz Panie mi
roztrwonienie krwi
Swego Syna

[Alek Osiński]

Pierwsze dwie mnie autentycznie ruszyły,
pozytywkowa, ożywcza nuta; później jednak
spuszcza z tonu... w moim odbiorze
oczywiście...

Pozdrowienia