***

[Redwood]

z punktu widzenia gwiazd łapaliśmy śnięte ryby
z nadzieją na zmartwychwstanie

ja ukrywałem nagie poranki
pod zamglonymi powiekami jak myśl
o samotnym jutrze

kiedy(?)

ty kradłaś z ust słowa
i układałaś z nich piękne wiersze
chcąc uwięzić wczoraj

klaustrofobiczna (nie)pewność siebie
wzrastała coraz bardziej
gdy księżyc rozcierał na twarzach nocny skowyt
:wyrywał serca i zjadał życie

dzisiaj – stanowczo za mało oddycham

[Gloinnen]

z punktu widzenia gwiazd łapaliśmy śnięte ryby

Ciekawe, plastyczne zaczepienie, z grą słowną w charakterze aperitifu.

z nadzieją na zmartwychwstanie

Tu już biją dzwony na poetycki alarm.

ja ukrywałem nagie poranki
pod zamglonymi powiekami jak myśl
o samotnym jutrze

kiedy(?)

ty kradłaś z ust słowa
i układałaś z nich piękne wiersze
chcąc uwięzić wczoraj

Sięgasz po szablony, gotowce. A może lepiej coś od siebie? Na pewno nie tak wprost i dosłownie, a już pisanie o pisaniu wierszy jest wybitnie wtórne. Bardziej skup się na samym akcie tworzenia słowem, ale miej na to jakiś pomysł, zresztą wystarczyłoby:

"kradłaś z ust słowa
chcąc w nich uwięzić wczoraj"

"samotne jutro" ---> banalne.

klaustrofobiczna (nie)pewność siebie
wzrastała coraz bardziej
gdy księżyc rozcierał na twarzach nocny skowyt
:wyrywał serca i zjadał życie

dzisiaj – stanowczo za mało oddycham

W ostatniej strofie i w poincie - powrót do lepszej formy. Księżyc jako świadek, a może nawet współuczestnik ludzkiego dramatu - dobrze opisany.

"Oddech" - w zakończeniu - symbolizuje wolność, swobodę, beztroskę, spokój, korzystanie z życia.
Peel odmawia sobie oddechu, albo los mu nakazuje funkcjonować jedynie "na pół gwizdka". Coś bezpowrotnie obumiera, bo brakuje życiodajnej energii. Jakby zmora siedziała na gardle.

Ogólna ocena tekstu - pół na pół. Warto może dopracować to, co jeszcze kuleje.

Pozdrawiam,


Glo.